Sobota, 08 grudnia 2018 roku, I tydzień Adwentu, Rok C, I

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Wiara w niepokalane poczęcie Najświętszej Maryi Panny ma wielowiekową tradycję. W Prowansji, we Francji, gdzie najgłębiej zakorzeniło się nabożeństwo do Matki Bożej, oddawano Jej cześć jako Niepokalanie Poczętej. W czasie rewolucji francuskiej, kiedy całymi tysiącami ścinano na szafotach obywateli, w tym setki kapłanów, zakonników i zakonnic, kiedy dewastowano lub burzono do fundamentów kościoły i klasztory, w stolicy Prowansji Aix–en–Provence, nie naruszono chyba ani jednej figury Matki Bożej. Nie naruszono także tej umieszczonej w niszy we frontonie gmachu urzędu miejskiego i można ją oglądać tam do dzisiaj. Kiedy na początku XIV w. arcybiskupem Aix–en–Provence został profesor z Tuluzy Petrus Aureolus, uczeń Dunsa Szkota, w miejscowej katedrze, która jest jednocześnie sanktuarium Matki Bożej Tronującej, w 1321 roku orzekł on wiarę ludu w tajemnicę niepokalanego poczęcia.

 

 

Za uznaniem niezwykłego przywileju Maryi opowiadali się w ciągu wieków: św. Justyn, św. Ireneusz, św. Augustyn, św. Alfons Maria de Liguori i inni.

 

Papież Pius IX, ogłaszając dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi, uznał, że Maryja nie tylko nie popełniła żadnego grzechu, ale została zachowana od tego wspólnego dziedzictwa rodzaju ludzkiego, jakim jest grzech pierworodny.

 

Liturgia słowa dzisiejszej uroczystości przypomina nam upadek pierwszych ludzi, ale także pierwszą zapowiedź Mesjasza, który ma wyzwolić człowieka z konsekwencji tej przegranej próby wolności. Ukazane są nam dwie kobiety. Jedna z nich, Ewa, która przez swoje nieposłuszeństwo i pychę stała się matką grzechu, oraz Maryja, która poprzez swoje posłuszeństwo i pokorę stała się Matką zbawienia. Bóg wypędził człowieka z raju raz na zawsze, ale nie obraził się na niego w sposób ostateczny i nieodwołalny. Już w pierwotnym mroku spowodowanym ludzkim upadkiem pojawia się światło nadziei – wprawdzie odległej w swojej realizacji, ale nade wszystko pewnej, ponieważ opartej na Bożej obietnicy. Będzie potrzebna jeszcze długa walka, ale zwycięstwo zostaje zapowiedziane w sposób bardzo jednoznaczny. Bóg w planach zbawienia wybrał Maryję na Matkę odrodzonej ludzkości, wszystkich w Chrystusie przeznaczył do chwały. W Maryi ta zapowiedź wypełnia się, stając się początkiem nowej ludzkości – ludzkości odkupionych. Stało się to poprzez wysłuchanie głosu Boga i Jej odpowiedź.

 

Maryja jest dla nas wzorem w przyjęciu głosu Boga i wprowadzaniu go w życie. Św. Tomasz z Akwinu uważał, że słuchanie słowa Bożego jest najlepszym sposobem przyjęcia Boga i Jego miłości. Wymienia on pięć postaw odnoszących się do słowa Bożego. Są nimi: chętne słuchanie, uwierzenie, rozważanie, przekazywanie go innym oraz wypełnianie. Te pięć postaw najpełniej przyjęła Maryja, rodząc Słowo Boże. Św. Tomasz pisał: „Po pierwsze, usłuchała Bożego słowa (…). Po drugie, dała wyraz swojej wiary (…). Po trzecie, Słowo Boże nosiła w swoim łonie. Po czwarte, wydała Je na świat. I po piąte, karmiła Je własnym mlekiem”.

 

 

Maryja jako jedyny człowiek w dziejach ludzkości została uchroniona od grzechu pierworodnego. „Dzięki cudownemu działaniu Boga, Maryja, poczęta w łonie swojej matki, św. Anny, została zachowana od grzechu pierworodnego i jego skutków” – tak brzmi istota dogmatu o niepokalanym poczęciu NMP, ogłoszonego przez papieża Piusa IX. W Maryi mamy wzór i orędowniczkę na naszej drodze do spotkania z Panem. Przypomina nam o tym św. Paweł w odczytywanym dzisiaj fragmencie Listu do Efezjan. Mówi, że to, czego Chrystus dokonał w Maryi, chociaż w inny sposób i w innym zakresie, jest perspektywą naszego życia i jego spełnienia w Bogu. Zostaliśmy wybrani w Chrystusie i „dostąpiliśmy udziału” w tym, co On wysłużył przez swoje życie i przez swoją śmierć. Jego łaska jest darem wypełniającym nasze oczekiwania i nasze wędrowanie. Św. Paweł wyznacza nam program naszej drogi: „żyć ku chwale majestatu łaski, którą [Bóg] obdarzył nas w Umiłowanym”.

 

Przeżywajmy ten Adwent z Niepokalaną, która jest dla nas wzorem przyjęcia i pełnienia woli Boga. Uczmy się od Niej przyjmować Jezusa i Jego wolę.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Przełożony domu zakonnego, prefekt Tirocinium Pastoralnego Prowincji Warszawskiej Redemptorystów w Lublinie
oraz wykładowca homiletyki w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie – Lublin