Sobota, 04 marca 2023 roku, I tydzień Wielkiego Postu, Rok A, I

Świętego Kazimierza, królewicza – święto

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Dzisiaj zaprasza nas Jezus do czegoś niezwykłego, bo do przyjaźni z Nim samym. Co to oznacza? Mniej więcej, że zostajemy dopuszczeni do wielkiej bliskości, do relacji, która nie ma sobie równych. Jak przyjrzymy się historii zbawienia, to zobaczymy, że ludzie, którzy są Bogu bliscy, nazywani są Jego sługami. A służba to kwestia, która na skutek historii ma konotacje raczej negatywne. Nie kojarzy się dobrze, wśród ludzi mało kto chce służyć drugiemu, choć Ewangelia ukazuje nam Chrystusa jako Sługę Boga, który również staje się Sługą ludzi.

 

 

A przecież usłyszeliśmy, że jesteśmy przyjaciółmi Jezusa! To całkowicie inna rzecz. Przyjaciel jest kimś, kogo obdarza się zaufaniem, komu poświęca się czas i siły. Jezus zaprasza nas dziś do tego, by pozostawać z Nim w tak bliskiej zażyłości. Zobacz, że to oznacza uznanie nas za wartościowych i ważnych, którym można zawierzyć jakieś dobro i zaufać, przekazać coś, co jest bardzo ważne. Co za decyzja! Przecież my jesteśmy tak słabi i nieraz niestali w decyzjach, a On nam ufa. A jednak jest wierny w swoim wyborze, bo to On nas wybiera, a nie my Jego.

 

Wspominamy dziś w liturgii św. Kazimierza, królewicza, który żył w XV wieku. Królewski syn został dobrze wykształcony, nie zaniedbano również jego życia duchowego. Miał łagodny charakter, był człowiekiem otwartym na innych. W swojej codzienności, której stałym elementem były sprawy państwowe, znajdował czas na spotkanie z Bogiem w Eucharystii, w modlitwie i adoracji. To, że wiara miała dla niego tak wielkie znaczenie, wpływało z pewnością na jego codzienne wybory i decyzje. Był – możemy tak powiedzieć – otwarty na przyjaźń Jezusa, któremu był oddany i któremu podporządkował swoje życie.

 

Co w tym młodym człowieku i kandydacie na króla powodowało takie nastawienie? Może to właśnie Jezusowe zaproszenie do miłości, która ma stać się zasadą życia? Może to właśnie to przekonanie o tym, że Chrystus nazywa nas swoimi przyjaciółmi? Kazimierz w swoim życiu wybrał drogę pójścia za tym zaproszeniem i – jak przekazują historycy – zrealizował to w naprawdę piękny sposób. Nie traktował swojej pozycji jako czegoś, co samo w sobie ma być powodem do chwały, ale jako okazję do czynienia dobra. Jako królewicz miał wielkie możliwości działania w tym wymiarze.

 

Jakie możliwości mam ja jako człowiek żyjący w wieku XXI? Pewnie są inne od tych, które stały przed Kazimierzem. Jedno jest wspólne: zaproszenie od Jezusa do tej bardzo głębokiej relacji, która wyrażona jest w Jego słowach: Nazwałem was przyjaciółmi (J 15, 15b). Oto stoi przed tobą zaproszenie, które później Jezus dookreśla w przykazaniu: To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem (J 15, 12).

 

 

Punktem wyjścia życia chrześcijańskiego jest miłość zakorzeniona w relacji między Ojcem a Synem. Konsekwencją tej miłości okazuje się być dzieło zbawienia: życie, działalność, a przede wszystkim śmierć na krzyżu i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. To również ta miłość sprawia, że my możemy nazywać się Jego przyjaciółmi. On sam nas do tego zaprasza i otwiera się na tę bliskość.

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Sobota pierwszego tygodnia Wielkiego Postu

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (03 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Andrzej Wodka CSsR  (23 lutego 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (15 marca 2014 roku, Rok A, II)

o. Jan Rzepiela CSsR senior  (28 lutego 2015 roku, Rok B, I)

o. Marian Krakowski CSsR  (20 lutego 2016 roku, Rok C, II)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (11 marca 2017 roku, Rok A, I)

o. Marcin Zubik CSsR  (24 lutego 2018 roku, Rok B, II)

o. Łukasz Baran CSsR  (16 marca 2019 roku, Rok C, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (07 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (27 lutego 2021 roku, Rok B, I )

o. Rafał Nowak CSsR  (12 marca 2022 roku, Rok C, II)

o. Piotr Mazur CSsR  (04 marca 2023 roku, Rok A, I – Święto św. Kazimierza, królewicza)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, duszpasterz oraz katecheta (wikariusz) w Parafii Matki Bożej Królowej Polski
(Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy) – Elbląg