Słowo Redemptor

Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana – święto

 

 

 

Czwartek, 23 maja 2013 roku, VII tydzień zwykły, Rok C, I

 

 

 

 

 

Młodzi ludzie poszukują idoli. Najczęściej stają się nimi tzw. celebryci, którzy nieraz nie mają właściwie nic szczególnego do zaprezentowania. Jak to ktoś zdefiniował – są to ludzie znani z tego, że są znani, gdyż lansuje ich świat. Bywa i tak, że podsuwają młodym ludziom złe wzorce. Taka sytuacja spędza sen z oczu rodziców, którzy martwią się: – Co wyrośnie z mojego dziecka, jeśli pójdzie śladami ekscentrycznej piosenkarki, zdziecinniałego showmana czy niemoralnie zachowującego się aktora?

 

 

Czasem atrakcyjnym wzorem dla młodego człowieka staje się kapłan. Ktoś zachwycił się swoim proboszczem, który w czasie „odwiedzin kolędowych” naprawiał ludziom cieknące kaloryfery. Komuś zaimponował ksiądz, który każdego człowieka – dziecko, ministranta czy emeryta – traktował poważnie i z najwyższym szacunkiem. Ktoś innym chciał być jak jego duszpasterz, który – mimo wielu zajęć w szkole i parafii – potrafił jeszcze nieraz spędzić całą noc na modlitwie w kościele.

 

Zdarza się, że młodzi mężczyźni zachwyceni postawą swoich kapłanów decydują się wstąpić do seminarium duchownego, by podążać tą samą drogą. Wtedy jednak odkrywają, że samo zachwycenie się postawą spotkanego wcześniej kapłana już nie wystarczy. Wstępują bowiem na drogę, którą podążają sami kapłani. Jest to droga, którą idą proboszczowie, katecheci, biskupi i sam papież. Jej kierunek wskazuje najwspanialszy wzór – Jezus Arcykapłan.

 

Jemu dzisiaj oddajemy cześć jako miłosiernemu i wiernemu Arcykapłanowi, który jest jednocześnie Ofiarą jednoczącą nas z Bogiem. Jego miłosierdzie objawia się w postawie służby wobec nas – Jego braci. Syn Boży chciał być sługą wszystkich. Istotę swojego kapłaństwa ukazał w umyciu nóg, a Jego wywyższeniem jest krzyż. Okazał nam miłosierdzie, biorąc na siebie ciężar naszych win. Zostaliśmy wyzwoleni od grzechu i śmierci za cenę Jego śmierci.

 

Jezus jest wiernym Arcykapłanem. Jego miłość objawia się w ofierze, która uobecnia się w celebracji Mszy świętej. Kościół celebruje Eucharystię, radując się z sakramentalnej obecności Odkupiciela. Wierzącym, którzy są poddani próbom, Jezus nie tylko przychodzi z pomocą swoim przykładem wytrwałości w cierpieniu, ale jest blisko tych, którzy cierpią. Zjednoczeni ze Zbawicielem stają się uczestnikami Jego kapłaństwa, łącząc swoje cierpienie z ofiarą Chrystusa. Jako Arcykapłan Jezus włącza wszystkich wierzących w swoją ofiarę i ich uświęca.

 

Jezus Arcykapłan jest wzorem nie tylko dla mężczyzn, którzy przyjęli sakrament święceń. W Jezusie cały lud Boży, do którego należą wszyscy ochrzczeni, jest ludem kapłańskim. Są w nim kapłani, dzięki którym „posłanie, powierzone przez Chrystusa Apostołom, nadal jest spełniane w Kościele aż do końca czasów” (KKK 1536). W kapłanie sprawującym sakramenty działa sam Chrystus, który jest Głową Ciała, czyli Kościoła, Pasterzem swojej owczarni, Arcykapłanem odkupieńczej ofiary oraz Nauczycielem prawdy (por. KKK 1548).

 

Do kapłańskiego ludu Bożego należą także wierni świeccy. Ich zadaniem jest przez życie wiarą, nadzieją i miłością oraz przez składanie Bogu ofiar duchowych włączać się w dzieło Chrystusa – Kapłana i Ofiary. W ten sposób oddają chwałę Bogu, a także dostępują własnego uświęcenia. Każdy ochrzczony przez urzeczywistnianie powszechnego kapłaństwa staje się podobnym do Jezusa i uczestniczy w Jego zbawczej misji.

 

W dzisiejsze święto Kościół w Polsce zachęca kapłanów, aby prowadzili życie całkowicie oddane Bogu i ludowi Bożemu, stając się coraz bardziej podobnymi do Chrystusa Arcykapłana. Wierni zaś zaproszeni są do intensywnej modlitwy o uświęcenie duchowieństwa, a także do podjęcia głębszej troski o własną świętość, która jest realizacją kapłaństwa powszechnego ochrzczonych. Wtedy zarówno pracujący w parafiach i szkołach kapłani, jak również każda chrześcijańska matka i ojciec, dziadek i babcia staną się prawdziwymi „idolami” dla młodego pokoleniami – wzorami ofiarności, wspaniałomyślności i niewyczerpanej dobroci. Żywymi drogowskazami zachęcającymi do życia zgodnie z przykładem Chrystusa Arcykapłana i żywą inspiracją w odkrywaniu powołania do kapłaństwa służebnego.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Kierownikiem katedry teologii praktycznej, Profesor nauk teologicznych Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego
w Olsztynie, profesorem Wyższego Seminarium Duchownego Redemptorystów – Elbląg

o. Ryszard Hajduk CSsR

Powrót do strony głównej

Czytelnia

Polecamy