Czwartek, 12 grudnia 2013 roku, II tydzień Adwentu, Rok A, II

Pan jest łagodny i bardzo łaskawy

Gdy wokoło pustynia i ruina, trudno się nie bać. Mamy w oczach spustoszenia po cyklonie na Filipinach.

Gdy śmierć zagląda w oczy, trudno nie odczuwać trwogi. Gdy niewola zagraża, trudno się nie lękać.

To wszystko było udziałem Izraelitów, co prawda nie bez ich winy. Teraz jednak przychodzi z pomocą Bóg, nie lękaj się, nie bój się. Ja cię wspomogę, Ja cię podniosę, Ja cię uwolnię. Czy może być bardziej radosna nowina dla tego, który już upadał pod jakimś brzemieniem?

Istnieje jednak pewien warunek – najpierw trzeba uwierzyć w tę pomoc, trzeba uwierzyć, że Bóg w pośrodku pustyni może posadzić piękny, zielony ogród. Tym bardziej trzeba uwierzyć, że On sam przyjdzie z nieba wysokiego, by człowiek mógł stać się wolny i wielki.

I stał się!

Pochwała jaką wygłasza pod adresem Jana Chrzciciela Jezus dotyka i nas. Wszak jesteśmy już dziećmi Królestwa niebieskiego. Co prawda, jeszcze się nie ujawniło czym będziemy, ale wiemy już na pewno … mamy szansę być większymi od Jana Chrzciciela.

„Jeśli chcecie przyjąć” – propozycja Jezusa jest wciąż aktualna. Nie tylko odnośnie przychodzącego Eliasza.

Zadajemy sobie pytanie, jakie mam uszy? Czy dochodzi do mnie prawda o łaskawości Boga? O jego mocy, by pustynię mej duszy przemienić w ogród wiecznie zielony i owocujący na wielki?

Duszpasterz w parafii św. Józefa i sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Toruniu (Toruń-Bielany)