Wtorek, 24 lutego 2015 roku, I tydzień Wielkiego Postu, Rok B, I

„Pan słyszy wołających o pomoc”

Modlitwa jest jednym ze składników wielkopostnej pokuty. Trzeba więc dbać o to, aby jej nigdy nie zabrakło w naszym życiu, a zwłaszcza w czasie Wielkiego Postu. Nasza modlitwa ma być prosta i szczera. Ma być wołaniem dziecka do kochającego Ojca.

Bóg nie żąda od nas długotrwałych błagań i niekończących się westchnień, ale domaga się pełnych zaufania i miłości prostych próśb.

Modlitwa, której nauczył nas Jezus, jest krótka i zwięzła, wyrażona przez zaledwie siedem próśb. Zwracamy się w niej do Boga, aby nam udzielił tego, co najbardziej potrzebne w naszym życiu w pełnym jego wymiarze. Najpierw prosimy Boga, aby sprawił, by przez nas było uwielbiane i czczone Jego Święte Imię. Następnie o nadejście królowania Boga na tym naszym świecie. Prosimy również o spełnienie się Jego woli w naszym życiu i w całym świecie. Pan Jezus polecił nam również prosić o odpowiednie pożywienie na co dzień, o odpuszczenie nam win przez nas popełnionych, o zachowanie od pokus do grzechu oraz od zachowanie nas od wszelkiego zła. Jedynym warunkiem wysłuchania naszych modlitw jest postawa miłosierdzia i przebaczenia naszym bliźnim ich przewinień.

„Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski. Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień!”.

 

A więc przebaczajmy, aby i nam przebaczono! Amen.

 Wykładowca, misjonarz i duszpasterz, obecnie emeryt – Tuchów