Środa, 28 października 2015 roku, XXX tydzień zwykły, Rok B, I

 

 

 

 

 

Drodzy Siostry i Bracia,

 

Jezus wybiera Dwunastu jako grupę do pomocy przy realizacji misji. Nie byli oni jedynymi. Razem z nimi była grupa siedemdziesięciu dwóch, która reprezentowała powiększoną wspólnotę uczniów. Dwunastu jest symbolem nowego ludu Bożego, tworzonego przez osoby proste i nieokrzesane, przez ludzi, którzy mieli więcej dobrej chęci, aniżeli wielkiej znajomości, wiedzy. Jedni byli rybakami, inni rzemieślnikami, jeszcze inni dawnymi urzędnikami Rzymu, itd. i między nimi oni, niespokojny Szymon Zelota i Juda Tadeusz, których święto dzisiaj celebrujemy.

 

 

Obydwaj są krewnymi Jezusa. Szymona nazywa się „Zelotą”, gorliwym (brał sobie wszystko do serca, tak na poważnie) i również „Cananeo”, ze względu na jego pochodzenie (najprawdopodobniej z Kany Galilejskiej). Judę natomiast nazywa się Tadeuszem, co oznacza „waleczny w głoszeniu wiary”, jak i po to, aby odróżnić go od Judasza Iskarioty (zdrajcy). Juda Tadeusz jest bratem Jakuba Młodszego. Jest on jednym z najbardziej popularnych świętych, z powodu rozlicznych łask niebieskich, jakie wyprasza swoim czcicielom u Boga, którzy do niego się modlą z wiarą, szczególnie w sprawach beznadziejnych, trudnych, a także by pomógł im w zdobyciu pracy i domu. Święta Brygida opowiada w swoich objawieniach, że nasz Pan zalecił jej, by prosiła, które będzie chciała otrzymać, poprzez Świętego Judę Tadeusza.

 

Juda Tadeusz i Szymon Gorliwy są osobami wyciszonymi, milczącymi wśród podążających za Jezusem. Zapewne nie rozumieli dobrze tego, co Jezus czynił, kiedy ich powołał, ani kiedy podążali za Nim jako jedni z Dwunastu. Nie byli oni zdolni, aby być ze swoim Mistrzem, kiedy został ukrzyżowany, jak Jan i niewiasty. Ani nie rozumieli Jezusa, ani nie podążali Jego rytmem.

 

Lecz pomimo tego Jezus wierzył w nich, ufał im i w efekty działającej łaski Boga Ojca w nich.

 

Dzięki nim i ich przepowiadaniu otrzymaliśmy dar wiary. Ich to, którzy są osobami bardzo normalnymi i zwykłymi – podobnie jak my – Jezus przemienia w fundament swojego Kościoła. Można by wiele powiedzieć o milczeniu, w którym upłynęło życie Szymona i Judy Tadeusza. Milczenie przyczynia się wydatnie do głębokiego przeżywania życia. Nie pokazują, nie pysznią się urzędami, godnościami ani tytułami, ani też nie pojawiają się jako liderzy wspólnot. Prostota życia, solidarna służba, pokorna obecność we wspólnocie itd… pozostawiają niezatarty ślad dobrych osób.

 

Jakże wielką mamy potrzebę w naszych wspólnotach, aby móc liczyć na osoby uprzejme i dyskretne, pośród których wszyscy czują się dobrze. Bez obecności Szymona i Judy Tadeusza Nowy Testament byłby o wiele uboższy. I byłoby nam o wiele trudniej zobaczyć się w nim.

 

Święci Apostołowie Szymon i Juda Tadeusz byli autentycznymi ludźmi, żyjącymi w prawdzie, Apostołami Chrystusa. Kroczyć drogą, która prowadzi do świętości, nie oznacza zapalić świece na cześć świętego, odprawić do niego nowennę czy pomodlić się. To nie tylko podziękować mu za otrzymaną łaskę, lecz przede wszystkim żyć wartościami, o których Jezus nauczał w swojej Ewangelii, naśladując świętego, którego czcimy, inspirując się jego wiarą, miłością i ufnością, jaką pokładał w Bogu.

 

Odpowiedzmy pozytywnie na wołanie Boga i nawróćmy się, naśladujmy cnoty świętych, abyśmy dawali lepszy przykład życia dla braci i sióstr, którzy nas otaczają. Jesteśmy powołani, aby otwierać drogę królestwa Bożego dla innych, bo nikt z nas nie jest zwolniony z bycia apostołem Pana, dlatego każdy według swoich możliwości i darów ma przyczyniać się do tego, by nastało nowe niebo i nowa ziemia, jak powiedział Ewangelista Jan. Naśladujmy świętych Szymona i Judę Tadeusza w byciu dla innych prawdziwym światłem, które oświeci drogę dla tych, którzy poszukują Ojca. Bądźmy przykładem, prowadząc prawdziwe życie chrześcijańskie zasłuchani w nauczanie Jezusa Chrystusa.

 

 

Prośmy świętych Szymona i Judę Tadeusza, aby wyprosili nam łaskę bycia prawdziwym świadkiem Chrystusa, żywym Chrystusem dla świata, który nas otacza.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wychowawca i wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie