Sobota, 24 grudnia 2022 roku, IV tydzień Adwentu, Rok A, I

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

O łaskach Pana będę śpiewał na wieki,
Twą wierność będę głosił moimi ustami
przez wszystkie pokolenia (Ps 89(88), 2).

 

Dziś wieczorem będziemy wraz z pasterzami i aniołami radować się z narodzenia Jezusa. Ale jeszcze dziś, przed uroczystą pasterką, wraz z Zachariaszem radujemy się z narodzin Jana Chrzciciela. Słowa dziękczynnej modlitwy Zachariasza, tzw. „Kantyk Zachariasza”, stały się codzienną poranną modlitwą Kościoła. Ta pełna wdzięczności pieśń jest przede wszystkim zachwytem nad Bożym planem zbawienia, by oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają (Łk 1, 79). Miejsce w tym planie ma i praojciec Abraham, i protoplasta Dawid, i rzesza proroków. Nie zabrakło w nim miejsca dla Zachariasza i dla tego małego chłopca, który właśnie otrzymał imię Jan.

 

 

Pan swój lud nawiedził i wyzwolił (por. Łk 1, 68), visitávit et fecit redemptiónem plebis suae. Zachariasz prorokuje o wyzwoleniu od śmierci i Odkupieniu jako o czymś, co już się dokonało, a przecież Jezus jeszcze się nie narodził! W momencie przywrócenia mowy, przerwania milczenia, które wzniosło go na wyżyny kontemplacji, Zachariasz żyje w czasie świętym, kairos, widzi wydarzenia w świetle Odkupienia, jak gdyby to się już stało. Znalazł się w tym momencie poza jednokierunkowym biegiem czasu, poza historią, w wiecznym TERAZ Boga.

 

Św. Jan Paweł II, komentując ten tekst podczas jednej z audiencji, powiedział:

„Stajemy wobec błogosławieństwa, które głosi zbawcze działanie oraz wyzwolenie ofiarowane przez Pana swojemu ludowi. Jest to zatem «prorockie» odczytanie historii, a nawet odkrycie najgłębszego sensu całych dziejów ludzkich, które prowadzi ukryta, ale czynna ręka Pana, która splata się z bardzo słabą i niepewną ręką człowieka”. I przywołując na koniec komentarz Bedy Czcigodnego, papież zachęcał: „Skoro jesteśmy w posiadaniu darów odwiecznej dobroci, bracia najdrożsi, (...) również my błogosławimy Pana w każdym czasie (por. Ps 34 [33], 2), ponieważ «nawiedził lud swój i odkupił»”.

 

 

Kantyk Zachariasza przepełniony jest radością i usiłuje – u wszystkich, którzy go recytują i będą recytować – wzbudzić radość i wdzięczność za wielkie dzieła Boże. Jest wezwaniem dla każdego wierzącego, który oczekuje Pana, by z radością i wdzięcznością zawołał na cześć Pana.

 

Radość i uwielbienie Boga to najwłaściwsze postawy, z jakimi powinniśmy przeżywać te święta.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Sobota czwartego tygodnia Adwentu

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (24 grudnia 2011 roku, Rok B, II – Sobota czwartego tygodnia Adwentu)

o. Grzegorz Jaroszewski CSsR  (24 grudnia 2012 roku, Rok C, I – Poniedziałek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Marian Krakowski CSsR  (24 grudnia 2013 roku, Rok A, II – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Stanisław Mróz CSsR  (24 grudnia 2014 roku, Rok B, I – Środa czwartego tygodnia Adwentu)                                                        

br. diakon Tomasz Mikołajczyk CSsR  (24 grudnia 2015 roku, Rok C, II – Czwartek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (24 grudnia 2016 roku, Rok A, I – Sobota czwartego tygodnia Adwentu)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (24 grudnia 2017 roku, Rok B, II – IV niedziela Adwentu)

o. Arkadiusz Buszka CSsR  (24 grudnia 2018 roku, Rok C, I – Poniedziałek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Łukasz Listopad CSsR  (24 grudnia 2019 roku, Rok A, II – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (24 grudnia 2020 roku, Rok B, I – Czwartek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Andrzej Makowski CSsR  (24 grudnia 2021 roku, Rok C, II – Piątek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (24 grudnia 2022 roku, Rok A, I – Sobota czwartego tygodnia Adwentu)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Bardo