Środa, 01 listopada 2023 roku, XXX tydzień zwykły, Rok A, I

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Błogosławieni… Błogosławieni… Błogosławieni! Kościół uroczyście uwielbia dziś Boga w życiu swoich świętych, zebranych z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków (Ap 7, 9). Byli oni ludźmi błogosławieństw. Błogosławieni i szczęśliwi przypominają nam dzisiaj, że my także jesteśmy powołani do świętości.

 

 

Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć (Ap 7, 9). Św. Jan Apostoł i Ewangelista w swojej majestatycznej wizji apokaliptycznej widzi najpierw sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela (Ap 7, 4) – ocalałą „resztę” sprawiedliwych synów Izraela, którzy uwierzyli i poszli za Barankiem Bożym. Następnie widzi i opisuje wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć (Ap 7, 9). Drugą grupę tworzą wierzący „z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków”, którzy okazali się wierni aż do końca: To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka (Ap 7, 14). Ta nieprzeliczona rzesza błogosławionych wyśpiewuje pieśń zwycięstwa Bogu i Barankowi: Zbawienie Bogu naszemu, Zasiadającemu na tronie, i Barankowi (Ap 7, 10).

 

Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty (1 J 3, 3). Według apostoła Jana, człowiek wierzący, który zna Boga i pochodzi od Boga (por. 1 J 4, 7), oczyszcza się proporcjonalnie do posiadanej wiary, natomiast pełne i ostateczne oczyszczenie nastąpi wówczas, gdy pozna Boga w sposób doskonały: będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest (1 J 3, 2). W teologii Janowej pośrednikiem tego eschatologicznego doświadczenia jest Jezus, posiadający imię Boże i równy Bogu. Świat nie zna Boga, bo nie poznał Jezusa Chrystusa – ikonę Ojca bogatego w miłosierdzie. Kto uwierzył Jezusowi i poszedł za Nim, uświęca się, podobnie jak On jest święty (por. 1 J 3, 3), a następnie świadczy o Nim swoim świętym i błogosławionym życiem.

 

Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie (Mt 5, 3). W północnej części jeziora Genezaret na wysokości 150 metrów znajduje się wzniesienie, które tradycja chrześcijańska łączy z „Kazaniem na górze”. Powyżej znajduje się dominujące w krajobrazie jeziora Sanktuarium Ośmiu Błogosławieństw. Wzniesione zostało ono w 1937 roku na planie ośmiokąta w nawiązaniu do liczby błogosławieństw. Większość chrześcijańskich egzegetów porównuje „górę”, o której pisze św. Mateusz Ewangelista, do góry Synaj, na której Bóg, za pośrednictwem Mojżesza, przekazał swoją naukę opartą na Prawie Bożym – Dekalogu (Wj 19-20). „Kazanie na górze” wygłoszone przez Jezusa, Nowego Mojżesza, stanowi nową konstytucję dla nowego ludu Bożego. Skierowanie pierwszych trzech błogosławieństw do ubogich (por. Mt 5, 3), smutnych (por. Mt 5, 4) i spragnionych (por. Mt 5, 6) jest wyrazem Jezusowej misji skierowanej do najbardziej potrzebujących, pokrzywdzonych i opuszczonych w eschatologicznej perspektywie nadejścia nowej ery w historii zbawienia (błogosławieni, szczęśliwi, nagrodzeni, święci). Zauważmy, że wszystkie błogosławieństwa odnoszą się do tej samej kategorii ludzi – „ubogich” (anawim, amahares). Ubodzy, pokrzywdzeni, opuszczeni czy prześladowani przez innych ludzi są błogosławieni nie dlatego, że pod względem moralnym przewyższają innych, lecz z powodu szczególnej troski, jaką Bóg ich otacza. Opuszczony przez wszystkich ludzi ubogi i do tego lekceważony, pomijany, niejednokrotnie pogardzany, mimo tej pozornej nędzy jest całkowicie oddany Bogu, któremu bezgranicznie ufa. Ubogi w duchu (por. Mt 5, 3) jest zatem człowiekiem pokornym, człowiekiem głębokiej i ufnej wiary. Nie liczy na swoje, mizerne siły, gdyż wie, że nic nie posiada, a to wszystko, co otrzyma, jest wielkim i niezasłużonym darem. Człowiek ubogi w duchu bowiem, całą swoją nadzieję, przyszłość i los złożył w „ojcowskie ręce Boga”. Jego oparciem i pewnością jest Bóg, Jego dobroć i miłosierdzie. Jezusowe dodanie słów „w duchu” przesunęło akcent z ubóstwa społeczno-ekonomicznego na ubóstwo osobisto-moralne, a zatem, „ubodzy w duchu” przedkładali służbę Bogu ponad wszelkie korzyści materialno-finansowe. Ich prawdziwa pokora, uniżenie się, rezygnacja z bogactwa i dobrowolne ubóstwo są świadomym wyborem Boga i Jego królestwa, dlatego też już tu na ziemi uczestniczą w chwale Boga i jako błogosławieni, szczęśliwi i święci są domownikami Bożego królestwa. Wiemy dobrze, że bogactwo samo w sobie nie jest złem, niemniej jednak łączy się z ryzykiem zapomnienia o Bogu i o ubogich, o czym poucza nas sam Jezus w przypowieści o bogaczu i Łazarzu (Łk 16, 19-31).

 

 

„Wszystkie błogosławieństwa najpełniej realizują się w Jezusie; szczególnie mocno i wyraziście w Jego męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Można powiedzieć, że Jezus to Człowiek Błogosławieństw. Jezus nie tylko głosi błogosławieństwa. On żyje nimi i sam jest błogosławieństwami. Patrząc na Niego zrozumiecie, co znaczy być ubogim duchem, cichym i miłosiernym, co znaczy płakać, pragnąć sprawiedliwości, być czystego serca, wprowadzać pokój, cierpieć prześladowanie” (Jan Paweł II).

 

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Uroczystość Wszystkich Świętych

o. Marcin Zubik CSsR  (wtorek, 01 listopada 2011 roku, Rok A, I)

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (czwartek, 01 listopada 2012 roku, Rok B, II)

o. Marek Urban CSsR  (piątek, 01 listopada 2013 roku, Rok C, I)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (sobota, 01 listopada 2014 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (niedziela, 01 listopada 2015 roku, Rok B, I – XXXI niedziela zwykła)

o. Tomasz Mular CSsR  (wtorek, 01 listopada 2016 roku, Rok C, II)

o. Tomasz Zieliński CSsR  (środa, 01 listopada 2017 roku, Rok A, I)

o. Ryszard Bożek CSsR  (czwartek, 01 listopda 2018 roku, Rok B, II)

o. Mariusz Więckiewicz CSsR  (piątek, 01 listopada 2019 roku, Rok C, I)

o. Janusz Serafin CSsR  (niedziela, 01 listopada 2020 roku, Rok A, II – XXXI niedziela zwykła)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (poniedziałek, 01 listopada 2021 roku, Rok B, I)

o. Grzegorz Pruś CSsR  (wtorek, 01 listopada 2022 roku, Rok C, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (środa, 01 listopada 2023 roku, Rok A, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Profesor nadzwyczajny Istituto Superiore di Teologia Morale (antropologia filozoficzna – specjalność bioetyka), Accademia Alfonsiana,
obecnie wykładowca teologii moralnej (bioetyka) w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów – Kraków