Piątek piątego tygodnia Wielkiego Postu

Piątek, 11 kwietni 2025 roku, V tydzień Wielkiego Postu, Rok C, I

Misja proroka nie jest łatwa. Choć wypełnia ją sumiennie, często nie jest słuchany. W pierwszym czytaniu słyszymy dziś skargę proroka Jeremiasza na tych, którzy chcą się na nim zemścić za to, że jego proroctwa nie są po ich myśli: „Słyszałem oszczerstwo wielu: Trwoga dokoła! Donieście, donieśmy na niego! […] Może on da się zwieść, tak że go zwyciężymy i wywrzemy pomstę na nim!” (Jr 20, 10).

Jednak od razu prorok przechodzi do odważnego wyznania ufności pokładanej w Bogu, który, choć postawił przed nim trudne zadanie, nigdy go nie opuścił: „Pan jest przy mnie jako potężny mocarz; dlatego moi prześladowcy ustaną i nie zwyciężą” (Jr 20, 11a). Prorok powierza swoje życie w ręce Boga. Ostatnie zdanie pierwszego czytania stanowi piękną zachętę: „Śpiewajcie Panu, wysławiajcie Pana! Uratował bowiem życie ubogiego z ręki złoczyńców” (Jr 20, 13). Wiara i odwaga Jeremiasza opierają się na zaufaniu do Boga i zażyłej relacji z Nim. Duchową siłą proroka jest żywa więź z Bogiem.

Słowa Jeremiasza: „Śpiewajcie Panu, wysławiajcie Pana! Uratował bowiem życie ubogiego z ręki złoczyńców” (Jr 20, 13) możemy odnieść również do Jezusa, który w dzisiejszej Ewangelii został ocalony z rąk Żydów chcących Go najpierw ukamienować, a potem pojmać.

Jezus wiedział, że Jego godzina jeszcze nie nadeszła, dlatego kontynuował swoją rozmowę z Żydami. Wcześniej powoływał się na swoją naukę, teraz odwołuje się do swoich czynów. Jedno i drugie pochodzi bowiem od Ojca i świadczy o jedności Ojca i Syna. Jezus pragnie, aby ludzkie serca otworzyły się na tajemnicę Jego Osoby, dlatego zwraca uwagę swoich rozmówców na niezaprzeczalne cuda, jakich dokonał. Zadaje im proste pytanie: „Ukazałem wam wiele dobrych czynów, które pochodzą od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie kamienować?” (J 10, 32). On doskonale wie, że w rzeczywistości nie mają najmniejszego powodu, by Go oskarżać – kieruje nimi jedynie zawiść i strach. Mimo to stara się skłonić ich do refleksji. Oni natomiast próbują wyjść z tej sytuacji z twarzą, twierdząc, że oskarżają Go o bluźnierstwo, a nie o dobre uczynki. Dla nich bluźnierstwem jest to, że On, będąc człowiekiem, uważa siebie za Boga.

Jezus w odpowiedzi podkreśla, że wszyscy jesteśmy dziećmi jednego Ojca. Jego boskie synostwo wynika natomiast z doskonałego zjednoczenia z Ojcem oraz z misji i dzieł, które realizuje w Jego imieniu jako posłany przez Ojca: „Wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu” (J 10, 38).

Ponieważ godzina Jego męki jeszcze nie nadeszła, Jezus udał się nad Jordan, gdzie dalej nauczał, a wielu tam w Niego uwierzyło. Ci, którzy rozpoznali w Nim Syna Bożego, przyjęli Jego naukę, uwierzyli w Niego i stali się wolni.

Przed nami jeszcze kilka dni Wielkiego Postu. Wykorzystajmy ten czas na ożywienie naszej wiary w boskość Jezusa oraz na przekonanie, że dzięki miłości Boga, okazanej nam w Chrystusie, jesteśmy zachowani w nadziei, która nie zawodzi (por. Rz 5, 5). Starajmy się także umocnić nasze zaufanie do Tego, który jako Syn Boży dopełnił miłosiernego dzieła Ojca. Niech słowa „Jezu, ufam Tobie” staną się w tych dniach naszą częstą modlitwą i niech ożywiają naszą nadzieję pokładaną w Nim jako naszym Zbawicielu.

Kazania-homilie: Piątek piątego tygodnia Wielkiego Postu

o. Edmund Kowalski CSsR (30 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Paweł Drobot CSsR (22 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR (11 kawietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR (27 marca 2015 roku, Rok B, I)

o. Marcin Zubik CSsR (18 marca 2016 roku, Rok, C, II)

o. Mariusz Simonicz CSsR (07 kwietnia 2017 roku, Rok A, I)

o. Sylwester Pactwa CSsR (23 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Krzysztof Wąsiewicz CSsR (12 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Łukasz Baran CSsR (30 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR (26 marca 2021 roku, Rok B, I)

o. Andrzej Makowski CSsR (08 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)