Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny – święto - Homilie Rok C 2024/25

Nawiedzenie Najświętszej Maryi Panny – święto

Sobota, 31 maja 2025 roku, VI tydzień wielkanocny, Rok C, I

„Nie mogłem się doczekać, kiedy wreszcie przyjedziecie. Tak bardzo za wami tęskniłem, bo to już siedem lat minęło. Chciałem też zobaczyć i ciebie, i tę twoją żonę, i te wasze dzieci, jak rosną. Synku, wreszcie się zdecydowałeś częściej do rodzinnego domu przyjeżdżać. Ja tu sam jestem, tęsknię za tobą. Jak idę na cmentarz, to z twoją mamą sobie trochę pogadam. Bardzo mi jej brakuje. Jak na ciebie patrzę, to widzę Zosię, twoją mamusię widzę. Synku, bardzo za tobą tęsknię i proszę cię, szybko mnie znowu odwiedź, znowu bądź koło mnie” – słowa taty na lotnisku.

Tymi wzruszającymi słowami rozpoczynam dzisiejsze rozważanie, bo niosą one w sobie sedno ludzkiego pragnienia – bycia razem. Spotkania. Nawiedzenia. To właśnie ono jest istotą dzisiejszego święta – Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny.

Człowiek jest osobą wspólnototwórczą i przeważnie nie lubi samotności. Dlatego lubimy się spotykać, odwiedzać i rozmawiać ze sobą. To nasze naturalne zachowanie, które wynika z naszej natury. Bóg jako nasz Stwórca doskonale o tym wie, więc nie tylko to wykorzystuje w kontakcie z nami, ale do tego samego nas zaprasza. Dzisiejsze święto daje nam możliwość zrozumienia, czym jest nawiedzenie. Okazuje się bowiem, że patrząc na historię zbawienia, można wskazać cztery formy nawiedzenia. Pierwsze dwa to te biblijne, dokonane kiedyś, natomiast drugie dwa to te, do których jesteśmy zaproszeni dzisiaj.

Zdajemy sobie sprawę, że Bóg był zawsze obecny w życiu człowieka, nawet gdy ludzie od Niego odchodzili. Jednak gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg dokonał najwspanialszego pierwszego nawiedzenia. Prawdę tę wypowiedział Zachariasz, gdy Jezusa wnoszono do świątyni: „Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził lud swój i odkupił…” (Łk 1,68). To wyjątkowe pierwsze nawiedzenie to Wcielenie Syna Bożego, które rozpoczęło dzieło Odkupienia świata i człowieka. Wszystkie zapowiedzi i proroctwa spełniły się w chwili Zwiastowania, kiedy mocą Ducha Świętego Dziewica zgodziła się na Bożą propozycję i poczęła Syna. W ten sposób Bóg nawiedza swój lud, by go wyzwolić spod władzy grzechu i dać mu nadzieję zbawienia.

Drugie nawiedzenie to dzisiejsze święto, kiedy to Maryja idzie z Jezusem pod swoim sercem do Ain Karim, do swojej krewnej Elżbiety. Główną motywacją tych odwiedzin była chęć niesienia pomocy starszej kuzynce. Jednak o wiele ważniejsze jest to, że Syn Boży odwiedza tego, który będzie przygotowywał Izraela do uznania w Jezusie Mesjasza. W tym nawiedzeniu Duch Święty, który sprawił, że Maryja poczęła Dziecko, napełnia radością Elżbietę oraz Jana, który jest w jej łonie. To nie tylko spotkanie dwóch matek, ale spotkanie Boga z „głosem wołającym”, by zwrócić serce i życie narodu wybranego ku Bogu.

Kolejny sposób nawiedzenia (trzecie nawiedzenie) doświadczamy my, współcześnie żyjący. Bo Bóg dzisiaj chce się spotykać z nami. Prorok Sofoniasz o tym przypomina: „Pan, twój Bóg, jest pośród ciebie, Mocarz, który zbawia, uniesie się weselem nad tobą, odnowi cię swoją miłością…” (So 3,17). Gdzie On dzisiaj przybywa do nas? Jest ciągle obecny w swoim Kościele. To tutaj, w świętych sakramentach, nawiedza nas i umacnia swoim Duchem. W liturgii, w czytaniach, mówi do nas, napełnia nadzieją, pokazuje, jaka droga prowadzi ku zbawieniu.

Wreszcie ostatni rodzaj nawiedzenia (czwarte nawiedzenie) to nasze zaangażowanie, by zanieść Jezusa do innych. Od nas bowiem często zależy, czy żyjący obok nas ludzie spotkają Jezusa. Tak jak Maryja idąc w góry była pierwszym „żywym i chodzącym tabernakulum”, niosąc Jezusa pod sercem, tak samo my, przyjmując Jezusa Eucharystycznego, winniśmy Go wynieść z kościoła w te środowiska, w których żyjemy na co dzień. To dzięki nam Bóg dziś może odwiedzić ludzi zagubionych w życiu lub poszukujących sensu.

„Wolontariuszka posługująca w parafialnym Caritas odwiedza chorą na nowotwór sąsiadkę. W mieszkaniu – spotkanie rodzinne, przyjęcie imieninowe. Obok w pokoju – samotnie leżąca chora, już w stanie agonalnym. Ela zaprasza rodzinę do wspólnej modlitwy z babcią. «Teraz nam nie zawracaj głowy, później przyjdziemy». Sama modli się na różańcu o spokojną śmierć dla sąsiadki. Jakie było zdziwienie rodziny, kiedy usłyszeli, że babcia już zmarła. Mieli możliwość towarzyszenia w tak ważnej chwili, jaką jest umieranie, ale ją przegapili. Mogli się spotkać i być razem, tworzyć wspólnotę – wybrali coś innego. Tylko dzięki Eli ta starsza kobieta doświadczyła nie tylko odwiedzin życzliwej osoby, ale nawiedzenia Boga, który pomógł jej spokojnie odejść z tego świata”.

Wszyscy jesteśmy zaproszeni do tego, by tak jak Maryja, być nosicielami Boga dla innych. Święto Nawiedzenia nie jest tylko wspomnieniem przeszłości, ale zaproszeniem na dziś: Bóg nawiedza mnie, abym i ja stał się Jego obecnością dla drugiego człowieka.

Papież Franciszek, 31 maja 2013 r.:

Maryjo, niewiasto słuchająca, otwórz nasze uszy; spraw, abyśmy umieli słuchać słowa Twego Syna Jezusa pośród tysięcy słów tego świata.

Spraw, abyśmy umieli słuchać rzeczywistości, w której żyjemy, każdej napotkanej osoby, zwłaszcza tej, która jest uboga, w potrzebie czy w trudnej sytuacji.

Maryjo, niewiasto decyzji, oświeć nasz umysł i nasze serce, abyśmy umieli być posłuszni bez wahania Słowu Twego Syna Jezusa. Daj nam odwagę podejmowania decyzji, żebyśmy nie pozwolili na to, by inni kierowali naszym życiem.

Maryjo, niewiasto działania, spraw, by nasze ręce i nasze stopy poruszały się „z pośpiechem” ku innym, żeby nieść miłosierdzie i miłość Twojego Syna Jezusa, żeby nieść w świat – tak jak Ty – światło Ewangelii. Amen.