Niedziela, 20 lipca 2025 roku, XVI tydzień zwykły, Rok C, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Niech to, co każdy złożył na chwałę Twojego majestatu, posłuży wszystkim do zbawienia
(Z modlitwy nad darami z XVI niedzieli zwykłej)

 

Pewnie wszyscy wiemy, co kapłan robi po przygotowaniu darów, kiedy ułoży już na ołtarzu chleb i wino. Wtedy podchodzą do niego ministranci z wodą i ręczniczkiem, a on obmywa ręce, wypowiadając słowa modlitwy: Obmyj mnie, Panie, z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego.

Jest to echo starożytnego obrzędu przyjmowania przez kapłana darów, które każdy uczestnik Mszy Świętej przynosił i składał na jego ręce, aby potem służyły dobru wszystkich, a szczególnie najbardziej potrzebujących. Tych darów było wiele i były różnorodne, dlatego kapłan obmywał ręce, by z czystymi dłońmi sprawować Najświętszą Ofiarę.

Dziś pozostał nam z tego jedynie symbol, a nasze dary składamy do koszyczka w postaci datków pieniężnych, które – wbrew powszechnym opiniom – nie są przeznaczone dla księdza, lecz na potrzeby wspólnoty Kościoła.

Już za chwilę, w modlitwie nad darami, kapłan wypowie bardzo ważne i pouczające słowa: Niech to, co każdy złożył na chwałę Twojego majestatu, posłuży wszystkim do zbawienia.

 

Właśnie – my również przynosimy dary na Mszę Świętą. I chcemy to sobie mocno uświadomić. Nie przychodzimy z pustymi rękami. Przychodzimy i przynosimy swój dar, który ma służyć już nie tylko potrzebom doczesnym naszych bliźnich, ale – złączony z Ofiarą Chrystusa – ma przyczyniać się do zbawienia wszystkich. To oczywiście możliwe jest jedynie dlatego, że nasze dary zostają włączone w Ofiarę Pana Jezusa, która jedyna ma moc zbawiać.

 

Zauważmy więc, jak wiele od nas zależy! Nasza obecność na Mszy Świętej to nie tylko spełnienie obowiązku, podtrzymanie tradycji, uspokojenie sumienia czy pokazanie innym, że „jeszcze chodzę do Kościoła”.

To powinno być realne włączenie się w dzieło zbawienia naszych sióstr i braci. Tak jak Pan Jezus, składając Ofiarę ze swego życia, dokonał naszego zbawienia – i ta Ofiara uobecnia się nieustannie w każdej Mszy Świętej – tak i my, kierując się miłością, której On nas uczy, chcemy zabiegać o zbawienie bliźnich. Czynimy to właśnie przez to, że przynosimy i składamy swój dar.

 

Czy jesteśmy tego świadomi? Czy tak przeżywamy każdą Mszę Świętą?

 

Do tego zachęca nas św. Paweł w drugim czytaniu, gdy pisze, że „dopełnia w swoim ciele braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół” (por. Kol 1,24).

 

Trzeba nam sobie przypomnieć, że Msza Święta jest przede wszystkim obdarowaniem nas przez Pana Boga. O tym mówią dzisiejsze czytania, szczególnie pierwsze i Ewangelia. Opowiadają one pozornie o prostych przejawach gościnności, ale zauważmy: ten, kto gościny udziela, zostaje ostatecznie obdarowany bardziej, niż sam ofiarował. Abraham został obdarowany upragnionym potomkiem, a Maria – choć może nieświadomie – wybrała lepszą cząstkę.

 

Słowo Boże i modlitwa nad darami tej niedzieli powinny nas pouczyć i zachęcić, byśmy tym chętniej korzystali z Bożych darów i – za przykładem Pana Jezusa – pragnęli „dokładać się” do zbawienia naszych bliźnich.

 

Niech każda Msza Święta będzie dla nas nie tylko miejscem obecności, ale przestrzenią świadomego daru z siebie.

Czy naprawdę wierzę, że przez mój udział i moją ofiarę Bóg może dotknąć serca drugiego człowieka?

Panie Jezu, spraw, abyśmy nie przychodzili przed Twój ołtarz z pustymi rękami. Naucz nas miłości ofiarnej – takiej, która buduje wspólnotę i współdziała z Twoją łaską w dziele zbawienia świata. Amen.

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: XVI niedziela zwykła

 o. Sylwester Cabała CSsR  (21 lipca 2013 roku, Rok C, I)

o. Władysław Chaim CSsR  (17 lipca 2016 roku, Rok C, II)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (21 lipca 2019 roku, Rok C, I)

o. Mariusz Więckiewicz CSsR  (17 lipca 2022 roku, Rok C, II) 

o. Zbigniew Bruzi CSsR  (20 lipca 2025 roku, Rok C, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Misjonarz Prowincji Warszawskiej Redemptorystów – Tuchów