Poniedziałek, 22 grudnia 2025 roku, IV tydzień Adwentu, Rok A, II

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Drodzy Bracia i Siostry, w tych ostatnich chwilach naszego adwentowego przygotowania Bóg przez swoje Słowo daje nam piękną pieśń uwielbienia – Magnificat. Ta pieśń zaprasza nas, abyśmy słowami modlitwy Maryi mogli zobaczyć nie tylko Jej oczekiwanie na narodziny Jezusa, ale także byśmy dostrzegli w tej modlitwie siebie i nasze oczekiwanie na bliskie już Boże Narodzenie.

 

Dzisiejsza Ewangelia przypomina, jak ważne jest szukanie Bożej obecności i dostrzeganie Jego działania w codzienności. Maryja uwielbia Boga nie tylko za to, co pragnie uczynić, oraz za to wszystko, co obiecuje, lecz przede wszystkim za to, co już widzi w Jego obecności i działaniu. Dostrzega, że Bóg zawsze stoi po stronie małych i skrzywdzonych oraz że nigdy nie pomija pokornych. Takie spojrzenie niesie nadzieję i umocnienie wobec wszelkich wewnętrznych i zewnętrznych strapień.

 

Ważna jest jednak jeszcze inna perspektywa, rodząca się z naszej wiary, którą dostrzegamy, gdy spoglądamy na Matkę Zbawiciela. Mówi nam ona, że Bóg jest obecny i działa także wtedy, gdy jeszcze nie potrafimy wszystkiego zrozumieć, gdy po ludzku nie dostrzegamy owoców Jego działania albo gdy wydaje się nam, że On się spóźnia ze swoją obietnicą.

 

Maryja w Magnificat ma nie tylko wewnętrzne przekonanie, lecz także konkretne doświadczenie – patrząc na swoje życie oraz życie innych, dostrzega dobro, które jest cichym znakiem Bożego działania, troski i wierności. Pieśń Maryi, odmawiana codziennie w Kościele, przypomina nam zatem, że modląc się tymi słowami, jesteśmy zawsze przy Bogu, który jest dobrem najwyższym i który działa. Tekst Magnificat sam w sobie ukazuje tę dynamikę: uwielbienie, radość i odniesienie do Bożego miłosierdzia oraz wierności wobec pokornych.

 

Skąd w Maryi brało się takie spojrzenie na Boga? Z pewnością wynikało ono z postawy prostoty i pokory przeżywanej najzwyczajniej w codzienności. Bóg w Adwencie nie pragnie od nas doskonałości, lecz serca pokornego, zwracającego się do Niego, nazywającego Go Emmanuelem, czyli Bogiem z nami.

 

 

 

 

Kazania-homilie: 22 grudnia

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (22 grudnia 2011 roku, Rok B, II – Czwartek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (22 grudnia 2012 roku, Rok C, I – Sobota trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Sylwester Cabała CSsR  (22 grudnia 2013 roku, Rok A, II – IV niedziela Adwentu)

o. Stanisław Mróz CSsR  (22 grudnia 2014 roku, Rok B, I – Poniedziałek czwartego tygodnia Adwentu)                            

br. diakon Wacław Zyskowski CSsR  (22 grudnia 2015 roku, Rok C, II – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Krzysztof Szczygło CSsR  (22 grudnia 2016 roku, Rok A, I – Czwartek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (22 grudnia 2017 roku, Rok B, II – Piątek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (22 grudnia 2018 roku, Rok C, I – Sobota trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Ryszard Bożek CSsR  (22 grudnia 2019 roku, Rok A, II – IV niedziela Adwentu)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (22 grudnia 2020 roku, Rok B, I – Wtorek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Andrzej Makowski CSsR  (22 grudnia 2021 roku, Rok C, II – Środa czwartego tygodnia Adwentu)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (22 grudnia 2022 roku, Rok A, I – Czwartek czwartego tygodnia Adwentu)

o. Grzegorz Pruś CSsR  (22 grudnia 2023 roku, Rok B, II – Piątek trzeciego tygodnia Adwentu)

o. Rafał Nowak CSsR  (22 grudnia 2024 roku, Rok C, I – IV niedziela Adwentu)

o. Łukasz Drożak CSsR  (22 grudnia 2025 roku, Rok A, II – Poniedziałek czwartego tygodnia Adwentu)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...  

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, obecnie Misjonarz oraz Duszpasterz w Parafii Świętego Marka Ewangelisty – Łódź