Piątek, 06 grudnia 2019 roku, I tydzień Adwentu, Rok A, II
Wspomnienie św. Mikołaja (św. Mikołaj z Miry), biskupa

 

 

 

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy (Mt 9, 31).

 

Trudno dziwić się radości uzdrowionych ślepców. Oto bowiem cały przepiękny świat w jednej chwili – być może po raz pierwszy w ich życiu – ukazał się ich oczom. Mogli w końcu na własne zobaczyć to, co dotychczas musiało pozostawać wyłącznie w ich wyobraźni. To trochę tak, jakby narodzili się na nowo – od nowa musieli wszystko poznawać. Jakkolwiek stanowiło to z pewnością jakieś wyzwanie, to jednak odzyskany wzrok musiał im dawać niesamowity impuls do działania. To owocujące cudem spotkanie z Jezusem wzbudziło w nich pragnienie pójścia w świat i dzielenia się swoją radością ze wszystkimi napotkanymi ludźmi.

 

 

Tymczasem my każdego dnia doświadczamy spotkania z Jezusem w Eucharystii – spotkania, które również owocuje cudem. Nie chodzi tu o jakieś spektakularne uzdrowienia czy wskrzeszenia, ale o cud Eucharystii – cud przemiany chleba w Ciało Chrystusa i wina w Jego Krew. Ten cud dzieje się na naszych oczach podczas każdej Eucharystii. Ale chyba jednak trochę nam on spowszedniał… Bo raczej doświadczywszy tego cudu, nie ruszamy natychmiast w świat, by głosić radość płynącą z tego cudownego spotkania. Co więcej, we własnych rodzinach czy miejscach pracy nie potrafimy dzielić się tą radością…

 

Każda Msza Święta kończy się słowami posłania: Idźcie w pokoju Chrystusa! to nie są jedynie kurtuazyjne życzenia w stylu: Dobrego dnia! czy Zostańcie z Bogiem! To są słowa posłania na misje – nie do dalekich krajów, ale do tych wszystkich ludzi, pośród których żyjemy na co dzień, do tych wszystkich, którzy mają małą wiarę albo nawet całkowicie tę wiarę utracili. A, jak powiedział niedawno kard. Robert Sarah, prefekt Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, promując swą najnowszą książkę, „utrata wiary w rzeczywistą obecność Jezusa w Eucharystii – to powoduje dzisiaj ten ogromny kryzys w Kościele”. Tak więc zadaniem wszystkich nas, chrześcijan wierzących w to, że Chrystus podczas Mszy Świętej staje się obecny pośród nas w Najświętszych Postaciach Chleba i Wina, jest głoszenie tej prawdy wszem i wobec. Nasza radość ze spotkania z uzdrawiającym i uświęcającym nas Panem nie może kończyć się w momencie przekroczenia drzwi kościoła przy wychodzeniu z niedzielnej Eucharystii. Wręcz przeciwnie, to przekroczenie progu świątyni powinno być początkiem wielkiej przygody dzielenia się Dobrą Nowiną z innymi ludźmi poprzez dawanie świadectwa o swojej wierze w codziennym życiu i postępowaniu, w codziennych decyzjach i wyborach, w codziennym stawianiu czoła wyzwaniom, jakie przynosi ze sobą życie…

 

 

Pan moim światłem i zbawieniem moim, kogo miałbym się lękać? (por. Ps 27, 1). Niech te słowa dzisiejszego psalmu będą dla nas umocnieniem w tym wyjściu do świata, by głosić Chrystusa wszystkim ludziom. Prośmy Ducha Ożywiciela, aby napełniał nas odwagą do mężnego świadczenia o Bogu, który jest miłością, tak by dusze zbłąkane poznały mądrość, a szemrzący otrzymali pouczenie (por. Iz 29, 24).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Sekretarz Prowincji Warszawskiej Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela (Redemptoryści) – Warszawa