O dniu radosny pełen chwał Dziś Jezus Chrystus z Grobu wstał Nam zmartwychwstania przykład dał Cieszmy się, bo tak chce Pan Za winy nasze okup dan Skończony już niewoli stan W ten święty łaski i chwały dzień Niech płynie zew radosnych pień Iż serca ujrzą chwały cień.

Alleluja, Jezus żyje! Już Go dłużej grób nie kryje. Jak powiedział ZMARTWYCHWSTAŁ! Od tego momentu w dziejach wszystko jest tak samo, a zarazem wszystko jest inaczej

Ewangelia Miłosierdzia przekonuje najszybciej i najbardziej. Wie o tym doskonale papież Franciszek, ogłaszając 13 marca br. nadzwyczajny czas łaski dla Kościoła i świata. Oficjalne i uroczyste ogłoszenie Nadzwyczajnego Roku Świętego – Jubileuszu Miłosierdzia (Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny – Łk 6, 36) odbędzie się dzisiaj w Niedzielę Miłosierdzia podczas uroczystości wprowadzonej przez św. Jana Pawła II.

Dzisiaj Chrystus chce również oświecić nasze umysły i serca, abyśmy również MY mogli być świadkami Jego zmartwychwstania w naszych obecnych trudnych czasach. Abyśmy mogli poprzez przykład własnego życia – nie tylko od święta i niedzieli, ale na co dzień – mogli świadczyć, że Pan PRAWDZIWIE ZMARTWYCHWSTAŁ! Amen. Alleluja.

Jezus – Dobry Pasterz, pragnie troszczyć się o nas zawsze, również w trudnościach, oddając za nas swoje życie. Dlaczego...? Ponieważ jesteśmy z Jego owczarni, gdzie każda owieczka jest cenna, a całą owczarnię łączy jedna więź – miłość.

Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą – powiedział dziś do nas św. Jan.Miłować czynem i prawdą – również wtedy, gdy ta prawda trochę boli, gdy jest nam mocno niewygodna, gdy mielibyśmy ochotę rzucić od razu...

Miłość ludzka jest zawsze – w większym lub mniejszym stopniu – nacechowana piętnem interesowności.Kochamy „ze względu na...”. Tymczasem Bóg kocha „pomimo, że...”. Człowiek kocha zwykle „dla siebie” i wybiórczo: kochając kogoś bardziej, innych kocha mniej. Bóg, nawet gdy kogoś kocha bardziej, to kocha Go dla innych, dla nas, czego dowód zostawił w osobie Jezusa, którego posłał na świat, aby się za nas ofiarował. Jakże inna to miłość od tej ludzkiej, która często bywa nietrwała i przelotna.

Tam w niebie Ojczyzna jest ma, nad brzegami wód czystych jak łza. Tam gdzie rzesze zbawionych od lat, cieszą wzrok bielą cudnych swych szat. Przyjaciół mych tylu jest tam, co przede mną skończyli swój bieg. Oni mnie powitają u bram, gdy na drugi przeprawię się brzeg.

Wraz z udzieleniem się Ducha Świętego, Kościół – ciało otoczonego chwałą Jezusa, który powrócił na łono Ojca – zaczyna wyrażać i ogarniać ludzkość, realizując w jej historii pragnienie Boga, by zamieszkać na stałe pośród ludzi, jak we własnym domu.