Niedziela Chrztu Pańskiego – święto - Homilie Rok A 2025/26

Niedziela Chrztu Pańskiego – święto

Niedziela, 11 stycznia 2025 roku, II tydzień po Bożym Narodzeniu, Rok A, II

Jakże wiele wysiłku wkładamy w to, by jakoś ułożyć sobie to nasze doczesne życie – by być zdrowym, by nie cierpieć biedy, by odnieść zawodowy sukces, by mieć wokół siebie jak najwięcej przyjaciół. Zaczynamy więc od dobrej szkoły, licznych kursów językowych czy też innych zajęć pozwalających rozwinąć posiadane talenty. Później może jakieś studia – by zdobyć odpowiednie wykształcenie. Następnie dobra praca, szczęśliwa rodzina, w końcu przychodzi odpowiedni status społeczny i materialny. Trzeba sporo poświęcenia, sporo czasu i zabiegania, by to wszystko osiągnąć.

To wszystko ma oczywiście wartość i znaczenie, o ile nie zapominamy o tym, że przede wszystkim jesteśmy dziećmi samego Boga, że jesteśmy ludźmi wierzącymi – mamy dzięki temu pewne przywileje, ale też i pewne obowiązki wobec Boga i Kościoła. I tak, gdy na świat przychodzi dziecko, od razu zaczynamy planować, kiedy przyniesiemy je do chrztu, zaczynamy szukać właściwych osób, które pełniłyby rolę rodziców chrzestnych – to jest dla nas naturalne, bo wiemy, że chrzest jest początkiem wiary, że jest początkiem życia wiecznego, jest właściwym fundamentem, na którym można budować sensowne życie.

Z drugiej zaś strony, zatrważające – albo co najmniej zastanawiające – jest to, jak wielu rodziców odkłada chrzest dziecka na później, a często w ogóle z niego rezygnuje lub po prostu zapomina. I dopiero gdy dziecko jest już nieco starsze, gdy ma przystąpić do pierwszej komunii świętej, okazuje się, że nie było ochrzczone, bo rodzice jakoś to przeoczyli. Owszem, od momentu narodzin syna czy córki rodzice chcieli dla swojego dziecka jak najlepiej – zadbali, by niczego mu nie brakowało, by czuło się bezpieczne, by rozwijało się jak najlepiej… Ale zapomnieli o najważniejszym – zapomnieli, przeoczyli, nie dopilnowali tego, by ich dziecko weszło na drogę wiary. Nie zadbali o to, co w życiu każdego chrześcijanina jest właśnie tym fundamentem.

„Ja, Pan, powołałem Cię (…), ująłem Cię za rękę i ukształtowałem, ustanowiłem Cię przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów” (Iz 42,6) – mówi dzisiaj prorok Izajasz. Bóg powołał nas do życia, ukształtował nas. Dlatego też wszystko inne w naszym życiu traci na znaczeniu, gdy u początków naszego życia brakuje Boga, gdy brakuje wiary, gdy brakuje tego wejścia na drogę zbawienia poprzez sakrament chrztu świętego, gdy brakuje naszej ludzkiej zgody na to, by stać się – zgodnie z Bożym zamysłem – przymierzem dla ludzi, światłością dla narodów. A zatem wszelkie wysiłki podejmowane na rzecz dobrego życia – jakkolwiek rozumiemy to sformułowanie – nie mają sensu, bo przecież bez wiary zmierzamy donikąd…

Dzisiaj przeżywamy święto Chrztu Pańskiego, przywołując na pamięć chrzest Jezusa w Jordanie, Jego stanięcie w jednym szeregu z wszystkimi, którzy przyjmowali od Jana chrzest nawrócenia. To dla nas doskonała okazja do tego, by wyrazić Bogu wdzięczność za nasz chrzest, za nasz początek wiary, za nasz początek życia wiecznego. Choć zapewne, gdy każdy z nas przyjmował sakrament chrztu, nie towarzyszyły temu tak spektakularne znaki, o jakich słyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii, to jednak te słowa, które wypowiedziane zostały przez głos z nieba: „Ten jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie” (Mt 3,17), dotyczą każdej i każdego z nas. W chwili chrztu Bóg powołał nas do życia we wspólnocie z sobą, zawarł z nami przymierze miłości, dając nam obietnicę zbawienia. Oczywiście, to czy z tej obietnicy skorzystamy, zależy już tylko od tego, czy naszym życiem odpowiemy na miłość Boga – a jak pisze autor Dziejów Apostolskich, miły Bogu jest „ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie” (Dz 10, 35) – czy też tej miłości zaprzeczymy.

Ten wymiar duchowy naszego życia jest nie mniej ważny, jak to wszystko, co warunkuje nasze życie doczesne, a o co z taką pieczołowitością i poświęceniem często zabiegamy. Stawajmy dziś przed Panem Bogiem z wdzięcznością za nasz chrzest, za ludzi, którzy zatroszczyli się o to, byśmy rozpoczęli życie wiary, którzy pokazali nam drogę do Boga. I prośmy, abyśmy nigdy nie zapominali o tym, że mamy zaszczyt i przywilej być umiłowanymi dziećmi Boga. Amen.

Kazania-homilie: Niedziela Chrztu Pańskiego – święto

o. Andrzej Kowalski CSsR (08 stycznia 2012 roku, Rok B, II)

o. Piotr Łacheta CSsR (13 stycznia 2013 roku, Rok C, I)