Nic nie może nas oddzielić od Boga, jak poucza św. Paweł w „Liście do Rzymian”, gdyż jeśli Bóg z nami, któż przeciwko Nam? Nasza ufność, że wyjdziemy cało ze wszystkich udręk i prób, nie opiera się na naszych wątłych siłach, ale na Mocy Boga. On nas umiłował przed wiekami i nie wahał się oddać swego Syna na śmierć dla naszego zbawienia.

Apostołowie zdawali sobie sprawę, że dzieło przepowiadania chrystusowego Królestwa Prawdy i Życia, które zostało im powierzone przez samego Chrystusa, nie może ucierpieć z powodu niewierności Judasza. Wierni tradycji i oświeceni łaską Ducha Świętego, podjęli decyzję, aby ktoś objął wakujące miejsce w apostolskim gronie i głosił prawdę Chrystusa Królestwa.Dzisiejsze święto, to nie tylko wspomnienie tamtego wydarzenia. To nie parę klatek historycznego mikrofilmu. Ono uświadamia nam dziś, że przez chrzest święty również i my mamy udział w apostolskim posługiwaniu (Dz 1, 17). Każdy z nas ma zagwarantowane miejsce w tym Chrystusowym dziele.

Dzień zesłania Ducha Świętego uważany jest za początek Kościoła, za dzień jego narodzin. Był to chrzest Kościoła, który narodził się, aby głosić wszystkim Ewangelię. Zesłanie Ducha Świętego nie było tylko jednorazowym działaniem. Duch został dany Kościołowi i działa w nim przez wszystkie pokolenia. Napełnia serca kolejnych pokoleń wierzących, usuwając z nich lęk i obficie ubogacając swoimi darami.

Maryja pragnie nas uczyć życia z Bogiem. Wiedział o tym Jezus, dlatego daje Ją za Matkę … całemu Kościołowi, który jako dziecko potrzebuje prowadzenia. Kościół jest prowadzony przez Ducha św., ale potrzebuje jednocześnie wzoru, jak szukać i słuchać Boga, jak uczyć się zaufania wobec Niego.Maryja swoim niepozornym życiem realizowała tę drogę, choć nie zawsze było łatwo i nie wszystko rozumiała. Przeżywała jednak swoje życie z Bogiem, w bliskiej z nim relacji

Kapłaństwo jest zakorzenione w kapłaństwie Jezusa Chrystusa. I to zarówno to hierarchiczne, wynikające z sakramentu kapłaństwa, jak i to powszechne – wynikające z sakramentu chrztu.

Trójca Święta jest Miłością. Ojciec jest tym, który miłuje; Syn jest tym, który jest miłowany, a Duch Święty jest miłością. Życie chrześcijanina jest nierozłącznie powiązane z Trzema Osobami Boskimi. W imię i w dialogu z Nimi kształtowane jest całe nasze życie wiary – od kołyski aż po grób.

W tę dzisiejszą Radosną Uroczystość – Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zechciejmy z całych sił podziękować Jezusowi za Jego miłość i obecność pośród nas. Dzisiaj mamy także okazję do przeproszenia i zadośćuczynienia za grzechy obojętności, braku szacunku i świętokradztwa, jakimi niektórzy ludzie obrażają Chrystusa w Eucharystii.

Poganin udaje się do Jezusa, aby uratować swego sługę − uczynił się sługą swego sługi i przełamał uprzedzenia, zerwał z przesądami, aby zbliżyć się z pokorą do Żyda (owszem, możemy potraktować to jako przypadek desperacji), który może go odrzucić, nim pogardzić, lecz on wie, że w ten sposób może pomóc swojemu słudze… Ten setnik, anonimowy chrześcijanin, jest jasnym znakiem tego, czego Jezus szuka w nas, tzn. wiary od każdego, kto szuka z nim spotkania, a także zaufania bez potrzeby widzenia.

Spałem i śniłem, że życie jest radością. Obudziłem się i zobaczyłem, że życie jest służbą. Zacząłem służyć i zobaczyłem, że służba jest szczęściem. Rabindranath Tagore

Zaprawdę godne to i sprawiedliwe… Boże dałeś Dziewicy Maryi mądre i rozumiejące serce, gotowe do słuchania Ciebie, i posłuszne we wszystkim Twoim wskazaniom; serce nowe i łagodne, w którym Ty sam wypisałeś prawo Nowego Przymierza; serce prawe i czyste, którym poczęła jako Dziewica Twojego Syna i którym może Cię oglądać w wiekuistej radości; serce czuwające i mocne, które znosiło mężnie miecz cierpienia i oczekiwało w wierze zmartwychwstania Syna. (Prefacja o Niepokalanym Sercu Maryi)