Poniedziałek, 13 grudnia 2021 roku, III tydzień Adwentu, Rok C, II
Wspomnienie św. Łucji, dziewicy i męczennicy

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Dzisiejsza Ewangelia stawia przed nami ciekawy, a zarazem smutny obraz zachowania wobec Jezusa. Kiedy przychodzi oczekiwany Mesjasz, arcykapłani i starsi ludu kwestionują działalność Jezusa poprzez wysuwanie wątpliwości, czy ma On prawo wypełniać swoją misję. Przełożeni ludu czują się zakłopotani działalnością Jezusa. Dobrze wiedzą o Jego cudach i tłumach ludzi, którzy przychodzą, aby Go słuchać. Według nich Jezus ma się wytłumaczyć ze swojej działalności poprzez udzielenie odpowiedzi, jakim prawem to czyni i skąd ma władzę, aby to czynić. Ich zaniepokojenie mogło wynikać z tego, że swoim zachowaniem różnili się od Jezusa. Jezus nie mieścił się w ich określonych standardach.

 

Jezus na ich zarzuty odpowiada pytaniem, które stanowi dla nich trudność. Opowiedzenie się za jedną czy drugą wersją obnaża bowiem ich wiarę i postępowanie. Tym pytaniem Jezus nie ucieka od odpowiedzi, tylko pokazuje warunek konieczny, aby to zrozumieć. Uznać chrzest Jana to przyjąć, że nadszedł moment nawrócenia i zmiany życia. Jak możemy dostrzec w dzisiejszej Ewangelii, nie są na to gotowi. Stąd nie potrafią i nie chcą odpowiedzieć Jezusowi.

 

Możemy nie do końca rozumieć Żydów, którzy są tak blisko Zbawiciela, a nie potrafią Go przyjąć. Zanim jednak osądzimy w sercu tych ludzi, popatrzmy na naszą codzienność i naszą wiarę. Niestety czasem zachowujemy się jak rodacy Pana Jezusa. Ciągle mamy jakieś pretensje do Boga. Bo nie zauważa naszych potrzeb, bo nie wysłuchuje naszych modlitw, bo nie jest taki, jak byśmy chcieli… Co człowiek to inne pretensje.

 

Przeciwnicy Jezusa zadawali mu pytanie: Jakim prawem to czynisz? Może i my niekiedy zadawaliśmy Bogu podobne pytanie: „Panie Boże, jakim prawem to się dzieje w moim życiu?” I wtedy może w ciszy buntu i rozpaczy usłyszymy słowa: „Jeśli chcesz, abym ci to wyjaśnił, najpierw musisz odpowiedzieć, czy wierzysz we mnie?” Odpowiedzią może być nasza wiara. Ale musi być to wiara bezwarunkowa. Bez stawiania Bogu warunków w stylu: „Boże uwierzę w Ciebie, jeśli mi coś udowodnisz…”

 

 

Roman Brandstaetter w „Przypowieści o pewnym człowieku” tak napisał:

„Był pewien człowiek, który otrzymał list o udzielenie odpowiedzi na ankietę na temat: «Dlaczego wierzę?». Człowiek ten odpowiedział: «Niestety, szanowny panie, nie wiem, dlaczego wierzę, ale wiem tylko, że gdybym przestał wierzyć, nie mógłbym istnieć»”.

 

W naszym życiu mogą pojawić się pytania o to, dlaczego wierzymy. Czas Adwentu, który teraz przeżywamy, jest dobrym momentem, aby odpowiedzieć na pytanie, jaka jest moja wiara. Dzięki zaufaniu Bogu nasze życie odnajduje sens. Tylko życie w wierze jest prawdziwe i autentyczne.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Poniedziałek trzeciego tygodnia Adwentu

o. Jarosław Liebersbach CSsR  (12 grudnia 2011 roku, Rok B, II)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (17 grudnia 2012 roku, Rok C, I)

o. Marian Krakowski CSsR  (16 grudnia 2013 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR  (15 grudnia 2014 roku, Rok B, I)                                                        

br. diakon Stanisław Paprocki CSsR  (14 grudnia 2015 roku, Rok C, II)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (12 grudnia 2016 roku, Rok A, I)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (18 grudnia 2017 roku, Rok B, II)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (17 grudnia 2018 roku, Rok C, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (16 grudnia 2019 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (14 grudnia 2020 roku, Rok B, I )

o. Łukasz Baran CSsR  (13 grudnia 2o21 roku, Rok C, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej obecnie duszpasterz w Parafii Świętego Klemensa Hofbauera
oraz kapelan Wojewódzkiego Szpitala Zakaźnego – Warszawa