Środa, 06 kwietnia 2022 roku, V tydzień Wielkiego Postu, Rok C, II

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Niewola duchowa

 

„Wolność kocham i rozumiem; wolności oddać nie umiem” – śpiewa artysta w jednej z popularnych piosenek (Chłopcy z Placu Broni, Kocham wolność). Cenimy sobie wolność, wiele jesteśmy w stanie dla niej poświęcić. Bronimy jej, gdy ktoś ją atakuje bądź ją nam zabiera.

 

 

Drastycznego ograniczenia wolności doznali trzej młodzieńcy, bohaterowie dzisiejszego pierwszego czytania: Szadrak, Meszak i Abed-Nego. Związano ich i wrzucono do rozpalonego pieca. Mimo to, pozostali wolni, nikt bowiem nie zdołał odebrać im wolności wewnętrznej. Nawet poddając tych młodych ludzi strasznym torturom, oprawcy nie byli w stanie zmusić ich, by zaparli się wiary w jedynego Boga, by złożyli hołd bożkowi. Zewnętrzne prześladowania nie potrafią odebrać wolności człowiekowi, który jest wolny wewnętrznie. Dlatego król Nabuchodonozor i jego żołdacy ze zdziwieniem obserwowali, jak ci, których związali, spacerują wolni wśród płomieni, do których ich wrzucono.

 

Gorsza od zniewolenia fizycznego jest niewola duchowa, niewidoczna, kiedy nic z zewnątrz nie ogranicza naszej wolności, ale nie jest wolne nasze serce. Takiej niewoli może nie dostrzec nawet sam zniewolony. Dlatego Izraelici tak bardzo oburzyli się na Jezusa, który powiedział im, że dopiero wierząc w Niego, będą wolni. Ewangelista Jan jest przekonany, że tylko Bóg stanowi fundament ludzkiej wolności. Bez tego fundamentu człowiek jest jakby zdezorientowany w swoich wyborach, bojaźliwie chwieje się pod wpływem ciosów swoich instynktów i będąc wolnym, staje się „niewolnikiem grzechu” (por. J 8, 34).

 

Jezus mówi do swoich przeciwników, że dopóki są niewolnikami grzechu, wbrew swojemu przekonaniu nie są wolnymi, i że nie wystarczą instytucje wolności, aby stworzyć w człowieku rzeczywistą sytuację wolności. Kiedy Jezus to mówi, stawia problem ludzkich wolności dokładnie w takich kategoriach, w jakich postawiono by go także dzisiaj. W naszych czasach bowiem wielu ludzi jest przekonanych, że osiągnęło całkowitą wolność, bo wyzwoliło się od idei Boga. Równocześnie ich życie moralne rozpadło się w kawałki, ponieważ człowiek z natury swej ma tendencje ku niskości i upadkowi na płaszczyźnie moralnej. Właśnie dlatego Jezus mówi, że kto chlubi się wybitnymi przodkami [Żydzi mówili: Jesteśmy synami Abrahama (J 8, 33); dziś niejeden mówi: „Jestem synem oświecenia, postępu, czystego rozumu a nie ciemnogrodu”], jest synem zupełnie innego ojca. W takich kategoriach właśnie ukazywał Jezus kwestię ludzkiej wolności. Wielu współczesnych chrześcijan, w sposób jaskrawo odbiegający od swego Nauczyciela, stawia ją zupełnie inaczej.

 

 

Podczas Mszy św. usłyszymy skierowane również do nas słowa Jezusa: Jeżeli będziecie trwać w nauce mojej, będziecie prawdziwie moimi uczniami i poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli (J 8, 31-32). Zewnętrznie jesteśmy wolni. Tyle jednak rzeczy zniewala nas wewnętrznie i sprawia, iż czujemy, że musimy coś zrobić. Tym, co najbardziej nas zniewala, są nasze grzechy. Prośmy słowami modlitwy:

„Boże, najlepszy nasz Ojcze, Ty pragniesz, abyśmy byli wolni od wszystkiego, co nas zniewala; przyjmij modlitwy, które my, Twoje dzieci, do Ciebie zanosimy i wyzwól nas od naszych niedoli. Przez Chrystusa, Pana naszego”.

 

 

 

 

Kazania-homilie: Środa piątego tygodnia Wielkiego Postu

o. Edmund Kowalski CSsR  (28 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Paweł Drobot CSsR  (20 marca 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (09 kwietnia 2014 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR  (25 marca 2015 roku, Rok B, I – Uroczystość Zwiastowania Pańskiego)

o. Marcin Zubik CSsR  (16 marca 2016 roku, Rok C, II)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (05 kwietnia 2017 roku, Rok A, I)

o. Sylwester Pactwa CSsR  (21 marca 2018 roku, Rok B, II)

o. Krzysztof Wąsiewicz CSsR  (10 kwietnia 2019 roku, Rok C, I)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (01 kwietnia 2020 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Mazurkiewicz CSsR  (24 marca 2021 roku, Rok B, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (06 kwietnia 2022 roku, Rok C, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Przełożony domu zakonnego, prefekt Tirocinium Pastoralnego Prowincji Warszawskiej Redemptorystów w Lublinie, wykładowca homiletyki w Wyższym
Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie oraz w Wyższym Seminarium Duchownym Zakonu Paulinów w Krakowie – Lublin