Środa drugiego tygodnia Adwentu

Środa, 07 grudnia 2022 roku, II tydzień Adwentu, Rok A, I

Wspomnienie św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła

Jarzmo, o którym przed chwilą słyszeliśmy, to narzędzie, które dziś już nie jest często spotykane i raczej niewielkie mamy szanse na to, by zobaczyć je w użyciu. Jarzmo zakładane było na zwierzęta w polu i pozwalało wykorzystać ich siły ku pożytkowi człowieka. Obecnie najczęściej słyszymy o nim w Ewangelii – właśnie w odczytanym dzisiaj fragmencie – lub też możemy spotkać w muzeum jako jeden z eksponatów. Dobrze jednak obrazuje to, co Jezus chce nam dziś przekazać.

Życie ludzkie składa się z sukcesów i porażek, z obowiązków i przyjemności, z trudniejszych i łatwiejszych momentów, z pracy i odpoczynku... Wyobraźmy sobie człowieka pracującego w polu, niemającego współczesnych maszyn, a jedynie zwierzęta i dawne narzędzia do dyspozycji. Nakłada jarzmo na woły i zaczyna pracować. W pewnym momencie przychodzi ktoś inny i proponuje mu swoje jarzmo. Niby wydaje się ono takie samo, ale jednak jest lżejsze. Co sprawia tę różnicę? Materiał, z którego jest wykonane. Przejdźmy teraz do metafory. Materiałem jarzma pierwszego człowieka był obowiązek. Drugie było wypełnione miłością. Tu jest klucz, dlaczego jest ono lżejsze.

Mamy w życiu wiele obowiązków, trudów. Jezus proponuje dziś rozwiązanie na to, aby to, co robimy w życiu, stało się dla nas lżejsze. Przyjdźcie do mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście (…), uczcie się ode mnie (por. Mt 11, 28-29). Czego mamy się uczyć od Jezusa? Pokory, ufności do Boga, a przede wszystkim miłości. Jezus z miłości do nas przychodzi na ten świat, z miłości do nas oddaje swoje życie, z miłości do nas pozostaje z nami i z miłością do nas przyjdzie powtórnie. To wszystko czyni On też jako pokorny sercem (Mt 11, 29), w oddaniu Bogu Ojcu i Jego woli.

Warto się dziś zastanowić, co sprawia, że jestem utrudzony, co mnie w życiu obciąża. Oddaj te sprawy Jezusowi. Gdy Jemu zawierzysz, wpatrzysz się w Jego przykład, łatwiej będzie Ci wykonywać codzienne obowiązki, trudności już nie będą tak bardzo ciężkie – bo będą wypełnione miłością. A może widzisz kogoś, kto potrzebuje pokrzepienia? Przyprowadź go do Jezusa, obdarz słodkim jarzmem miłości. Niech stanie się ono powszechnym narzędziem pomagającym w drodze do zbawienia.

Jeśli zaufamy Panu, jeśli Jemu zawierzymy swoją drogę, swoje działania, to nie tylko brzemię będzie lekkie, a jarzmo będzie słodkie, ale też – tak jak słyszeliśmy w pierwszym czytaniu – odzyskamy siły. Wówczas obowiązki, które mamy, nie będą nas ciągnęły ku ziemi, ale będzie nam je łatwiej ponieść, jakbyśmy mieli skrzydła, zmęczenie nas nie pokona. To wszystko jest możliwe tylko dzięki miłości. Dzięki miłości Tego, który do nas przychodzi, Tego, który stworzył cały świat i się nim opiekuje, więc opiekuje się również nami, obdarza nas swoją łaską i miłosierdziem, zwłaszcza w sakramencie pokuty. Bądźmy gotowi wyjść Mu na spotkanie.

Kazania-homilie: Środa drugiego tygodnia Adwentu

o. Jarosław Krawczyk CSsR (07 grudnia 2011 roku, Rok B, II)

o. Andrzej Szorc CSsR (12 grudnia 2012 roku, Rok C, I)

o. Marian Krakowski CSsR (11 grudnia 2013 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR (10 grudnia 2014 roku, Rok B, I)

br. diakon Antoni Popek CSsR (09 grudnia 2015 roku, Rok C, II)

o. Andrzej Makowski CSsR (07 grudnia 2016 roku, Rok A, I)

o. Wacław Zyskowski CSsR (13 grudnia 2017 roku, Rok B, II)

o. Łukasz Baran CSsR (12 grudnia 2018 roku, Rok C, I)

o. Stanisław Janiga CSsR (11 grudnia 2019 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Simonicz CSsR (09 grudnia 2020 roku, Rok B, I )

o. Marian Krakowski CSsR (08 grudnia 2021 roku, Rok C, II – Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny)