Czwartek, 3 lipca 2025 roku, XIII tydzień zwykły, Rok C, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

Drodzy Bracia i Siostry,

Kiedy czytamy księgi historyczne Starego Testamentu, widzimy, że niczym refren przewija się w nich temat wierności jedynemu Bogu. Dlaczego więc tak ważne jest, byśmy wyznawali prawdziwą wiarę, a nie wierzyli w cokolwiek?

 

Bóg stworzył człowieka, aby żył z Nim w przyjaźni. Pragnął również, by człowiek był szczęśliwy. Nikt z nas przecież nie szuka cierpienia i niepowodzeń – każdy pragnie szczęścia. I szczęśliwe życie jest możliwe także tu, na ziemi. Można je jednak osiągnąć jedynie wtedy, gdy wyznajemy prawdziwą wiarę i według niej żyjemy. W dużym uproszczeniu można powiedzieć, że wiara jest jak instrukcja obsługi życia i człowieka. Dlatego właśnie Bóg pragnie, aby każdy człowiek Go poznał i w Niego uwierzył.

 

Stąd też Jezus Chrystus w Wieczerniku modlił się do Ojca tymi słowami: „A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa” (J 17,3). Również tzw. nakaz misyjny, który Chrystus zostawił Apostołom przed swoim Wniebowstąpieniem, służy temu celowi: „Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28,19–20).

 

Obchodzimy dziś święto św. Tomasza Apostoła, jednego z Dwunastu. Chyba najbardziej znana historia związana z jego osobą to ta, którą usłyszeliśmy przed chwilą w odczytanym fragmencie Ewangelii. Tomasz nie dowierzał w Zmartwychwstanie Chrystusa. Nie mieściło mu się w głowie, że Jezus – Ten, z którym chodził na co dzień, rozmawiał, jadł i odpoczywał – mógł powstać z martwych. Nie dowierzał zatem, że jest On Bogiem, że ma władzę nad życiem i śmiercią. Lecz gdy nasz Pan ukazał mu dowody swego zmartwychwstania, Tomasz wyznał: „Pan mój i Bóg mój” (J 20,28). To znaczy: teraz wierzę, że prawdziwie jesteś Bogiem.

 

Na tym zwykle kończy się wiedza przeciętnego katolika o św. Tomaszu. Pismo Święte wspomina o nim w siedmiu miejscach. Papież Benedykt XVI podczas jednej z katechez poświęconych Apostołom zwrócił uwagę na postawę św. Tomasza w momencie, gdy Jezus postanowił udać się do Betanii, aby wskrzesić Łazarza, zbliżając się tym samym niebezpiecznie do Jerozolimy (por. Mk 10,32). Wówczas Tomasz powiedział do współuczniów: „Chodźmy także i my, aby razem z Nim umrzeć” (J 11,16). Ta jego determinacja, by iść za Mistrzem, jest naprawdę godna podziwu i stanowi dla nas cenną lekcję: ukazuje całkowitą gotowość przylgnięcia do Jezusa aż do utożsamienia własnego losu z Jego losem oraz pragnienie podzielenia z Nim najwyższej próby – śmierci. Rzeczywiście, najważniejsze jest to, by nigdy nie oddalić się od Jezusa.

 

Moi Drodzy, to pragnienie nieoddalania się od Chrystusa powinno towarzyszyć nam przez całe życie. Mając je, nie pobłądzimy. Trzymając się naszego Pana, będziemy mieli światło, które wskaże nam drogę w chwilach trudnych, w momentach ważnych decyzji, ale także w szarej, zwykłej codzienności.

 

Sięgnijmy jeszcze do tego, co Ojcowie Kościoła, żyjący w pierwszych wiekach po Chrystusie, przekazali nam o dalszych losach św. Tomasza. Według ich relacji miał on głosić Ewangelię najpierw na terenach obecnego Iranu, a następnie w Indiach, gdzie poniósł śmierć męczeńską w Calaminie w 67 r. Jak podaje tradycja, został przebity włócznią – i to właśnie ona jest jego atrybutem, z którym przedstawiany jest na rzeźbach i obrazach. W XIII wieku jego szczątki przeniesiono do miasta Ortona we Włoszech.

 

Drodzy Bracia i Siostry, choć zazwyczaj patrzymy negatywnie na niedowiarstwo św. Tomasza, to jednak warto zauważyć, że jego zwątpienie przyniosło więcej pożytku naszej wierze niż niewidoczna wiara innych uczniów. Tomasz otrzymał namacalny dowód zmartwychwstania Chrystusa. Stał się dla nas świadkiem prawdy o zmartwychwstaniu. Jest tym, który nie tylko uwierzył, ale i doświadczył zmysłami tej prawdy wiary – a później oddał za nią swoje życie.

 

Niech jego przykład i postawa umocnią nas w prawdziwej wierze, abyśmy dzięki niej mogli odnaleźć już tu, na ziemi, szczęście – trzymając się blisko Pana Jezusa. Amen.

 

 

 

 

 

 

 

Kazania-homilie: Święto św. Tomasza, apostoła

o. Jarosław Liebersbach CSsR  (niedziela, 03 lipca 2011 roku, Rok A, I – XIV niedziela zwykła)

o. Mieczysław Witalis CSsR  (wtorek, 03 lipca 2012 roku, Rok B, II)

o. Paweł Pakuła CSsR  (środa, 03 lipca 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (czwartek, 03 lipca 2014 roku, Rok A, II)

o. Sylwester Cabała CSsR  (piątek, 03 lipca 2015 roku, Rok B, I)

o. Arkadiusz Buszka CSsR  (niedziela, 03 lipca 2016 roku, Rok C, II – XIV niedziela zwykła)

o. Ludwik Łabuda CSsR  (poniedziałek, 03 lipca 2017 roku, Rok A, I)

o. Kazimierz Fryzeł CSsR  (wtorek, 03 lipca 2018 roku, Rok B, II)

o. Krzysztof Wąsiewicz CSsR  (środa, 03 lipca 2019 roku, Rok C, I)

o. Łukasz Baran CSsR  (piątek, 03 lipca 2020 roku, Rok A, II)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (sobota, 03 lipca 2021 roku, Rok B, I)

o. Sylwester Cabała CSsR  (niedziela, 03 lipca 2022 roku, Rok C, II – XIV niedziela zwykła)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (poniedziałek, 03 lipca 2023 roku, Rok A, I)

 o. Andrzej Makowski CSsR  (środa, 03 lipca 2024 roku, Rok B, II)

o. Patryk Reczek CSsR  (czwartek, 03 lipca 2025 roku, Rok C, I)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...  

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, obecnie duszpasterz w Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (Sanktuarium Matki
Bożej Tuchowskiej, Pani Ziemi Tarnowskiej w Tuchowie – Bazylika Mniejsza) – Tuchów