Poniedziałek, 02 marca 2020 roku, I tydzień Wielkiego Postu, Rok A, II

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

 

We współczesnym świecie troska o drugiego człowieka nabiera charakteru anonimowości. Nasze zainteresowania kierujemy w stronę tych, którzy żyją daleko od nas, których nie znamy i nie spotykamy na co dzień. Zadziwiające jest to, że bardzo często te same osoby, które walczą o prawa mieszkających w Afryce czy Ameryce, nie dostrzegają potrzeb ludzi żyjących obok nich.

 

 

W pierwszym czytaniu usłyszeliśmy pouczenia Mojżesza, jakie dawał narodowi izraelskiemu. Mojżesz wskazywał nie na anonimowych ludzi, ale na konkretnych, na takich, których każdy obywatel narodu wybranego mógł spotkać codziennie. Dlatego nakazy, jakie kierował do nich, miały charakter bardzo konkretny: nie wykorzystywać człowieka wynajętego, nie kłaść przeszkody przed niewidomym, nie wydawać niesprawiedliwych wyroków…

 

W Ewangelii według św. Mateusza to samo, tylko z jeszcze większym naciskiem, podkreśla Chrystus: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym, spragnionym, przybyszem? – pytają odrzuceni. Ci ludzie przeżyli życie, nie widząc innych i nie dostrzegając ich potrzeb. Nie uczynili nic dobrego, ponieważ wydawało im się, że nie spotkali człowieka potrzebującego.

 

Jezus powiedział bardzo jasno do s. Faustyny Kowalskiej: Miłosierdzie masz okazywać zawsze i wszędzie bliźnim, nie możesz się od tego usunąć ani wymówić, ani uniewinnić. (Dz. 742). Kościół uczy nas postawy miłosierdzia poprzez pełnienie uczynków miłosierdzia co do duszy i co do ciała. Uczynki miłosierdzia co do ciała to: głodnych nakarmić, spragnionych napoić, podróżnych w dom przyjąć, nagich przyodziać, chorych nawiedzać, więźniów pocieszać, umarłych pogrzebać. Natomiast uczynki miłosierdzia co do duszy to: grzesznych upominać, nieumiejętnych pouczać, wątpiącym dobrze radzić, strapionych pocieszać, krzywdy cierpliwie znosić, urazy chętnie darować oraz modlić się za żywych i umarłych.

 

Ksiądz Edward Staniek mówi, że potrzebne jest dzisiaj ponowne odczytanie uczynków co do ciała i duszy wraz z ich pogłębieniem i odsłonięciem aktualnych wymiarów. Trzeba dzisiaj otworzyć oczy na problemy miłosierdzia, które mają społeczne wymiary. Oto niektóre z nich: bronić dziecka poczętego, być wsparciem dla alkoholików i ich bliskich, miłosierdzie wobec sierot czy zniszczonych rodzin, miłosierdzie wobec samotnych, miłosierdzie wobec okłamywanych przez otoczenie i media, miłosierdzie wobec uzależnionych przez telewizję, radio, komórkę i przez dziesiątki innych form uzależnienia – z czego niewielu zdaje sobie sprawę – oraz ojczyznę kochać.

 

 

Zbawiciel uczy nas czynienia dobra. Czyni to w sposób szczególny, gdy gromadzimy się na Eucharystii. Nie tylko poprzez pouczenia, jakie słyszeliśmy w dzisiejszej Ewangelii, ale przede wszystkim poprzez ciągłe powtarzanie swojej ofiary Ciała i Krwi, uobecniającej ofiarę krzyża. Prośmy Jezusa, abyśmy umieli dostrzegać innych i w miarę naszych możliwości pomagali innym w potrzebie.

 

 

 

 

 

 

 

 

Rozważania (kazania-homilie): Poniedziałek pierwszego tygodnia Wielkiego Postu

o. Jarosław Krwaczyk CSsR  (27 luty 2012 roku, Rok B, II)

o. Andrzej Wodka CSsR  (18 lutego 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (10 marca 2014 roku, Rok A, II)

o. Jan Rzepiela CSsR – senior  (23 lutego 2015 roku, Rok B, I)

o. Marian Krakowski CSsR  (15 lutego 2016 roku, Rok C, II)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (06 marca 2017 roku, Rok A, I)

o. Marcin Zubik CSsR  (19 lutego 2018 roku, Rok B, II)

o. Łukasz Baran CSsR  (11 marca 2019 roku, Rok C, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (02 marca 2020 roku, Rok A, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Przełożony domu zakonnego, prefekt Tirocinium Pastoralnego Prowincji Warszawskiej Redemptorystów w Lublinie oraz wykładowca homiletyki
w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów w Tuchowie – Lublin