Czwartek, 25 lutego 2021 roku, I tydzień Wielkiego Postu, Rok B, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

Chyba każdy z nas doświadczył w swoim życiu rozczarowania. Może ono być negatywne, gdy rzeczywistość dalece odbiega od wyobrażeń, lub pozytywne, gdy rzeczywistość dalece przewyższa nasze wyobrażenie, wtedy bardziej mówimy o zaskoczeniu. Tak czy inaczej, punktem stanowiącym odniesienie jest nasze wyobrażenie, które tworzy się w naszej głowie na podstawie różnych opowiadań, obserwacji czy doświadczeń. Być może ktoś przez długi czas przygotowywał się do wyjazdu w wymarzony zakątek świata, po czym okazało się po przyjeździe, że wcale nie wygląda on jak na pocztówce czy w albumie.

 

 

Podobnie sytuacja przedstawia się z relacjami i ludźmi. Często słyszymy peany na czyjś temat, jaki to on czy ona jest wspaniały, rozmowny, towarzyski i wesoły, a w rzeczywistości podczas spotkania okazuje się inaczej. Osoba przedstawiana nam jak mruk, milczek czy wręcz gbur może w bezpośrednim poznaniu okazać się całkiem miłą i sympatyczną.

 

Nasz obraz i wyobrażenie na różne tematy stanowią kluczową rolę również w wierze. Obraz Boga, jaki jest w naszej świadomości, bardzo mocno wpływa na całość naszej wiary. W dzisiejszej Ewangelii Jezus nawiązuje do relacji ojciec – syn, która ze swej istoty jest przepełniona miłością. Jednak wiemy dobrze, że w życiu codziennym nie zawsze tak jest. Jest wiele osób skrzywdzonych przez swoich ojców w sposób pośredni lub bezpośredni. To bardzo mocno oddziałuje na obraz Boga jako Ojca.

 

Ewangelista Mateusz zwraca nam uwagę na naszą postawę na modlitwie. Bezpośredniość i zaufanie wynikające z miłości dziecka do ojca jest tutaj kluczowe. Kiedyś Marcin Jakimowicz podczas jednej konferencji użył ciekawego porównania właśnie w kontekście modlitwy i relacji z Bogiem. Kiedy niewolnik lub służący jest głodny, musi zapytać pana o to, czy może zjeść, poprosić go o pozwolenie. Syn, w tym samym czasie podchodzi do kredensu i po prostu bierze dżem.

 

Stajemy przed Bogiem często zalęknieni i zagubieni, doszukując się w nim wrogości czy chęci ukarania nas nawet za najdrobniejsze niedociągnięcia, a kiedy chcemy o coś poprosić, to jednocześnie zastanawiamy się nad tym, co należałoby zrobić w zamian. A przecież Bóg chce dla nas jak najlepiej, jest tym, który przede wszystkim kocha. Nasze modlitwy do Niego kierowane nie mają być propozycjami handlowymi wymiany towarów i usług, tylko pełnym miłości i dziecięcego zaufania zwróceniem się do Ojca. Są rzeczy, o które dziecko nie musi prosić rodzica codziennie, wypływają niejako z natury, ale są i takie, o które trzeba poprosić.

 

Na potwierdzenie tego Mateusz, konkludując ten fragment, zwraca uwagę na naszą wewnętrzną postawę. Bóg jest dobry, więc chce dobrze czynić swoim dzieciom, ale ty też czyń dobrze tym, którzy są Jego dziećmi podobnie jak ty. Miłość wzajemna jest fundamentem, który będzie chronił nas przed nadmiernymi rozczarowaniami i korygował nasze wizje i obrazy.

 

 

Bóg jest dobry.

 

 

 

Kazania-homilie: Czwartek pierwszego tygodnia Wielkiego Postu, Rok B, I

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (01 marca 2012 roku, Rok B, II)

o. Andrzej Wodka CSsR (21 lutego 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (13 marca 2014 roku, Rok A, II)

o. Jan Rzepiela CSsR senior  (26 lutego 2015 roku, Rok B, I)

o. Marian Krakowski CSsR  (18 lutego 2016 roku, Rok C, II)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (09 marca 2017 roku, Rok A, I)

o. Stanisław Paprocki CSsR  (22 lutego 2018 roku, Rok B, II – Święto katedry św. Piotra Apostoła)

o. Łukasz Baran CSsR  (14 marca 2019 roku, Rok C, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (05 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (25 lutego 2021 roku, Rok B, I )

 

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela, który obecnie pracuje jako duszpasterz
w Parafii Matki Bożej Królowej Polski (Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy) – Elbląg