Narodzenie świętego Jana Chrzciciela – uroczystość - Homilie Rok B 2020/21

Narodzenie świętego Jana Chrzciciela – uroczystość

Czwartek, 24 czerwca 2021 roku, XII tydzień zwykły, Rok B, I

Czerpiąc inspirację z Ewangelii św. Łukasza, świętujemy dzisiaj narodziny Jana Chrzciciela, jedynego świętego, oprócz Maryi Dziewicy, którego narodziny Kościół obchodzi jako uroczystość. Dzieje się tak dlatego, że Jan Chrzciciel, który był poprzednikiem Jezusa i który torował drogę Chrystusowi, jest łącznikiem pomiędzy Starym a Nowym Testamentem, zapowiadając światu Baranka Bożego, który gładzi grzechy świata. To sam Jezus wskazał na wielkość i wyjątkowość Jana Chrzciciela, mówiąc, że między narodzonymi z niewiast nie ma większego od Jana, a papież Franciszek, wskazując na tego największego z proroków, zachęcał, aby stał się on „wzorem dla każdego chrześcijanina”.

W czym więc wyraża się wielkość Jana Chrzciciela oraz w jaki sposób może on dzisiaj stać się dla nas wzorem realizowania swojego powołania? Czego możemy się dzisiaj nauczyć, świętując narodziny tego świętego?

W jednym z niezwykłych momentów tej Ewangelii Elżbieta, sprzeciwiając się rodzinnej tradycji, jednym prostym zdaniem nadaje swojemu dziecku imię, które zostało dla niego przeznaczone. Będzie nazywał się Jan. Czytając Ewangelię, wiemy, że nadane imię nie jest przypadkowe. Wypowiedział je anioł Gabriel, co w jednej z interpretacji oznacza „Bóg jest łaskawy”. To imię „Jan” kryje z pewnością klucz do lepszego zrozumienia przesłania dzisiejszej Ewangelii.

W historii Jana Chrzciciela z łatwością możemy dostrzec tę prawdę, że Bóg jest naprawdę łaskawy. Bóg jest łaskawy, dając starzejącej się i bezdzietnej parze nowe życie. Bóg jest łaskawy, ponieważ czyni możliwym coś, co wydawało się zupełnie niemożliwe. Bóg jest łaskawy, ponieważ czyni cuda tam, gdzie najmniej się ich można spodziewać. Bóg jest łaskawy, ponieważ daje człowiekowi ogromnie cenny dar, jakim jest nadzieja. Kiedy patrzymy na historię zbawienia, rozumiemy, że właśnie Jan Chrzciciel swoim imieniem zapowiada tę łaskawość Boga, która objawi się w Jego Synu Jezusie Chrystusie.

Warto dzisiaj te słowa usłyszeć w swoim życiu, to znaczy zrobić każdy wysiłek do takiego czytania swojego życia, aby dostrzec w nim Boga, który jest łaskawy. W czasach wielu niepokojów i niestabilności, w których żyjemy, jakże łatwo ulec pokusie zapomnienia o tym, że Bóg jest łaskawy. Może potrzeba z tej dzisiejszej uroczystości narodzin Jana Chrzciciela uczynić pewien punkt zwrotny, w którym będziemy chcieli oczami Boga czytać nasze życie, zwłaszcza te momenty, w których wydaje się, że Bóg o nas zapomniał lub jest nieobecny. Zachariasz, chociaż był sprawiedliwy i nienaganny, nie zrozumiał, aż do momentu ukazania mu się anioła, tej najważniejszej prawdy. Można być sprawiedliwym i nienagannym, ale można jednocześnie nie rozumieć i nie przyjmować pewnej prawdy o Bogu. Bóg jednak jest łaskawy pomimo naszych trudności i obaw, pomimo naszych niepowodzeń i niezrozumienia. Bóg jest łaskawy zawsze, a Jego łaska nas podtrzymuje.

Odkrywanie, że Bóg jest łaskawy nie jest z pewnością łatwym zadaniem. Można powiedzieć, że to raczej pewien rodzaj powołania, które powinno trwać przez całe życie. Odkrywać na nowo i z coraz większą siłą, że Bóg jest taki dobry i łaskawy, to zadanie, które stało przed Janem Chrzcicielem. On jest największym wśród ludzi właśnie dlatego, że przez swoje powołanie, czyli przez przyjęcie tego, co Bóg w jego życiu zamierzył i do czego go wezwał, rozpoznał tę Bożą łaskawość w osobie Jezusa Chrystusa, o którym powiedział: Oto Baranek Boży. Kiedy Jan będzie na Pustyni Judzkiej wołał do tłumów: Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo Boże, będzie pełen przekonania, że Bóg jest łaskawy, to znaczy okazujący miłosierdzie i przebaczenie grzesznikom. Temu wołaniu, czyli również tej prawdzie o Bogu łaskawym będzie wierny do końca.

Dobrze jest postawić sobie pytanie o to, w jaki sposób dzisiaj w naszym życiu realizować swoje powołanie w przekonaniu, że Bóg jest łaskawy. Możemy to czynić, wpatrując się w Jana, który był człowiekiem niezwykle pokornym. Nie przywłaszczał sobie niczego do siebie, co by go nie dotyczyło. Tym, którzy go mylili z Mesjaszem, nie tylko powiedział, że nie jest Mesjaszem, ale stwierdził, że Mesjasz jest większy od niego. Tę pokorę możemy dostrzec także w dniu chrztu Chrystusa, kiedy Jan prosił Jezusa, aby raczej On go ochrzcił. Wpatrując się w postać Jana Chrzciciela, jesteśmy wezwani do tego, aby zawsze w naszym życiu odzwierciedlać pokorę – pokorę wobec Bożego słowa, ale także wobec tego wszystkiego, czego nie zawsze rozumiemy, realizując własne powołanie. Jan Chrzciciel w swoim całym życiu był nie tylko posłańcem, ale także przesłaniem, ponieważ potrafił dawać pierwszeństwo Bogu a jego życie było zsynchronizowane z ustalonym przez Boga planem i celem.

Benedykt XVI, mówiąc o Janie Chrzcicielu, powiedział, że „życie chrześcijańskie wymaga męczeństwa codziennej wierności Ewangelii, a więc odwagi, potrzebnej, by pozwolić Chrystusowi, by wzrastał w nas i nadawał kierunek naszym myślom i uczynkom”. Papież dodał, że takie życie jest możliwe tylko wtedy, gdy więź z Bogiem jest mocna, a więc gdy jest oparta na pielęgnowaniu modlitwy wiernej, stałej i ufnej. Święty Jan Chrzciciel także i w tym może być dla nas wzorem. Gdyby bowiem opierał swoje siły na sobie zamiast na Bogu, nie byłby w stanie odważnie i aż do końca dawać o Nim świadectwa.

O Święty Janie, szedłeś przed Panem, przed Oblubieńcem. Wraz ze świętymi za nas modlitwy wznoś nieustanne, Alleluja! (Modlitwa z X wieku)