Piątek, 16 lutego 2024 roku, VI tydzień zwykły, rok B, II

 

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

Jaki jest sens postu? Post jest wymagający, ale czy przynosi nam, jakieś owoce? Czy doświadczamy jakiejś wewnętrznej przemiany – czy czujecie się duchowo czyści i wolni? Czy wiecie, że jednym z niebezpieczeństw związanych z naszą religijnością (nie tylko osób konsekrowanych!) jest zgubne porównywanie się z innymi? Bo raz wynosimy się nad innych, a innym razem jesteśmy zbyt surowi wobec siebie. I tego właśnie doświadcza Jezus w dzisiejszej Ewangelii: Dlaczego my i faryzeusze często pościmy, a Twoi uczniowie nie poszczą? (Mt 9, 14). Tymczasem dla Boga każdy z nas jest wyjątkową oraz niepowtarzalną osobą. Wierzycie w to? Powoli wchodzimy w Wielki Post, który jest czasem pojednania i zgody. Bo w tym czasie Bóg zaprasza każdego z nas także do pojednania z samymi sobą. Zaprasza do zgody na to, że czasem nie możemy być tak doskonali, jakby chciał każdy z nas, że czasem rzeczywistość naszego życia jest tak bardzo odległa od naszych pragnień. Przyjrzyjmy się powołaniu swemu i swoim niezaspokojonym pragnieniom… Trudne zadanie, ale możliwe do zrealizowania.

 

 

Oto przez wieki narosło mnóstwo zwyczajów, co do postu. Może warto wrócić nam do źródła – w tej scenie Jezus mówi o celu postu. Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć (Mt 9, 15). Póki Jezus jest z uczniami, nie ma potrzeby postu. Gdy Jezusa nie będzie, wtedy pojawi się potrzeba poszczenia. Z tego wynika, że post jest doświadczeniem zalecanym w sytuacji nieobecności Pana. Czyli sposobem na przywołanie Jego obecności. Jednak, czy Boga nazywającego siebie JESTEM, trzeba przywoływać, czy nie jest On zawsze obecny? A czy wy doświadczacie pełni Jego obecności? Problem jest tylko po naszej stronie – bo my nie umiemy widzieć, słyszeć, przyjąć Boga, który stale JEST. Nasze grzechy, niewierności, słabości, złe nawyki, zniewolenia utrudniają nam czy wręcz uniemożliwiają przyjmowanie miłosiernego Boga. Post jest więc robieniem w każdym z nas miejsca dla Boga. Doświadczenie słabości, zmagania się i braku pomaga zobaczyć więcej prawdy o sobie oraz wzmaga pragnienie Boga-Zbawiciela jako Tego, który ma moc uzdrowić, zmienić w nas to, co wydaje się nam niemożliwie do zmiany. By zapragnąć zmiany, trzeba najpierw zobaczyć jej potrzebę. Aby odczuć potrzebę, trzeba pozwolić nam doświadczyć dyskomfortu – nie karmić siebie nieustannie różnymi zapychaczami, które pozornie uśmierzają różne bolączki naszej duszy.

 

 

Panie Jezu Chryste, dobrze wiesz, że to wielki dar – abyśmy umieli cieszyć się z cieszącymi oraz płakać z płaczącymi. Obdarz nas sercem wrażliwym i rozsądnym, aby każdy z nas umiał się radować w dniu wesela oraz płakać, gdy nadejdzie dzień żałoby.

 

 

 

 

Rozważania (kazania-homilie): Piatek po Popielcu

o. Marian Krakowski CSsR  (24 lutego 2012 roku, Rok B, II)

o. Edmund Kowalski CSsR  (15 lutego 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (07 marca 2014 roku, A, II)

o. Ryszard Bożek CSsR  (20 lutego 2015 roku, Rok B, I)

o. Mariusz Simonicz CSsR  (12 lutego 2016 roku, Rok C, II)

o. Ryszard Bożek CSsR  (o3 marca 2017 roku, Rok A, I)

o. Arkadiusz Buszka CSsR  (16 lutego 2018 roku, Rok B, II)

o. Andrzej Makowski CSsR  (08 marca 2019 roku, Rok C, I)

o. Łukasz Baran CSsR  (28 lutego 2020 roku, Rok A, II)

o. Mariusz Więckiewicz CSsR  (19 lutego 2021 roku, Rok B, I)

o. Ryszard Bożek CSsR  (04 marca 2022 roku, Rok C, II – Święto św. Kazimierza, królewicza)

o. Sylwester Pactwa CSsR  (24 lutego 2023 roku, Rok A, I)

o. Piotr Czechowicz CSsR  (16 lutego 2024 roku, Rok B, II)

 

 

 

 

 

 

Drukuj...

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej, obecnie duszpasterz w Parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny
(Sanktuarium Matki Bożej Strażniczki Wiary Świętej) – Bardo