Piątek pierwszego tygodnia Adwentu

Piątek, 5 grudnia 2025 roku, I tydzień Adwentu, Rok A, II

Prorok Izajasz w pierwszym czytaniu zapowiada, że ślepi będą widzieć, głusi będą słyszeć, smutni będą się cieszyć, a ubodzy będą się radować z obfitości darów Bożych. Te obrazy zapowiadają szczęśliwość czasów mesjańskich, całkowitą przemianę człowieka i świata. Ewangelie pokazują, że zapowiedzi mesjańskie spełniły się w osobie Jezusa Chrystusa, który przywracał wzrok niewidomym, słuch głuchym, wskrzeszał umarłych i odpuszczał grzechy. Jego czyny nie były jedynie spektakularnymi wydarzeniami, lecz „znakami” królestwa Bożego (por. KKK 547–550), objawiającymi, że wraz z Nim Bóg realnie działa pośród swojego ludu. Wraz z przyjściem Jezusa przybliżyło się do nas królestwo Boże.

Dzisiejszy fragment Ewangelii ukazuje konkretny przykład uzdrowienia dwóch niewidomych. Słyszymy rozmowę niewidomych z Jezusem, którzy pierwsi zwrócili się do Niego, głośno wołając: „Ulituj się nad nami, Synu Dawida” (Mt 9,27). Prośba ta jest wyrazem wiary, która nie pozwalała im milczeć i napełniała ich pewnością, że w Jezusie znajdą wybawienie ze swojej choroby. Pan Jezus, upewniwszy się co do ich wewnętrznego przekonania, nie mógł pozostawić ich wiary bez odpowiedzi. Dotykając ich oczu, przywrócił im wzrok, mówiąc: „Według wiary waszej niech się wam stanie” (Mt 9,29).

Czerpiąc naukę z dzisiejszej Ewangelii, jako uczniowie Jezusa zwróćmy uwagę na pytanie zadane przez Niego niewidomym: „Wierzycie, że mogę to uczynić?” (Mt 9,28). Jezus nie pyta o wiarę dlatego, że łaska byłaby warunkowa, lecz dlatego, że to właśnie wiara otwiera człowieka na przyjęcie Bożego działania i pozwala mu wejść w przestrzeń przemieniającej obecności Boga. Ich odpowiedź jest zdecydowana i pokazuje, że wierzą, iż Jezus może ich uzdrowić – i dlatego Jego łaska mogła przemienić ich życie.

Możemy odnieść to pytanie do naszej sytuacji. Z pewnością borykamy się z różnymi dolegliwościami serca i chorobami ciała. Czy mamy odwagę przedstawić je Jezusowi, naszemu Nauczycielowi i Panu? Z jaką dolegliwością nie radzimy sobie od dłuższego czasu? Czy rozmawiamy o niej z Jezusem? Z jakim przekonaniem polecamy Mu tę sprawę? Czy jest w nas wiara, że Jezus może nam pomóc?

Warto jednak pamiętać, że najgłębszym uzdrowieniem, jakiego Jezus pragnie dokonać w człowieku, jest uzdrowienie duchowe – uwolnienie od grzechu, który zadaje sercu najcięższe rany. Fizyczne cuda są znakami tego większego cudu, który dokonuje się, gdy serce otwiera się na Boże miłosierdzie.

Niech refleksja nad tymi pytaniami pomoże nam otworzyć się na Jezusową łaskę i umocnić w nas przekonanie, że On nie tylko może, ale rzeczywiście przychodzi nam z pomocą, bo Jego obecność i działanie w życiu wierzących są stałe i pewne. Z ufnością prośmy Jezusa, aby dotknął tych miejsc i przestrzeni naszego życia, w których za mało Mu ufamy i odczuwamy obawę, by Jemu je powierzyć. Jeżeli w naszej rozmowie z Jezusem usłyszymy to pytanie: „Czy wierzycie, że mogę to dla was uczynić?”, odpowiedzmy śmiało: „Tak, Panie, wierzymy”.

Niech ta odpowiedź stanie się nie tylko słowem, ale postawą serca, które każdego dnia pozwala Jezusowi uzdrawiać to, co w nas jeszcze czeka na Jego światło i miłosierdzie.

Kazania-homilie: Piątek pierwszego tygodnia Adwentu

o. Mariusz Więckiewicz CSsR (02 grudnia 2011 roku, Rok B, II)

o. Ludwik Łabuda CSsR (07 grudnia 2012 roku, Rok C, I)

o. Marian Krakowski CSsR (06 grudnia 2013 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR (05 grudnia 2014 roku, Rok B, I)

br. diakon Wacław Zyskowski CSsR (04 grudnia 2015 roku, Rok C, II)

o. Edmund Kowalski CSsR (02 grudnia 2016 roku, Rok A, I)

o. Edmund Kowalski CSsR (08 grudnia 2017 roku, Rok B, II – Uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny)

o. Wacław Zyskowski CSsR (07 grudnia 2018 roku, Rok C, I)

o. Arkadiusz Buszka CSsR (06 grudnia 2019 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Kukła CSsR (04 grudnia 2020 roku, Rok B, I)

o. Rafał Nowak CSsR (03 grudnia 2021 roku, Rok C, II)