Wtorek, 23 lutego 2021 roku, I tydzień Wielkiego Postu, Rok B, I

 

 

 

CZYTANIA

 

 

 

Kolejny raz w naszym życiu wchodzimy w czas Wielkiego Postu. Kolejny raz zastanawiamy się, jaki on będzie w tym roku? Czy uda mi się dobrze przygotować do Wielkanocy? Tylko co to znaczy dobrze się przygotować? Wielkanoc, tajemnica zmartwychwstania Chrystusa, a za Nim każdego z nas, jest fundamentem wiary chrześcijańskiej. Św. Paweł mówi do nas, że jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, to jesteśmy godni politowania. No więc jak podejść do tego zagadnienia na początku czterdziestodniowego okresu przygotowania?

 

Piękną receptę daje nam dziś Jezus w Ewangelii. Dwie prawdy, które są najlepszym sposobem i środkiem do przybliżenia się do tajemnicy zmartwychwstania i dobrego przygotowania do świąt: milczenie – czy raczej wyciszenie – i przebaczenie. Przy czym moim zdaniem, to pierwsze powinno nas prowadzić do drugiego.

 

 

Pierwsze zdanie Jezusa z dzisiejszej Ewangelii ukazuje nam postawę, którą mamy przyjąć – zrozumieć, że Bóg to Bóg i nie trzeba Mu wszystkiego tłumaczyć i objaśniać, że to nie słowa stanowią istotę modlitwy, a postawa serca, które jest wypełnione zaufaniem do Boga. Religia pierwotna, do której niestety czasami niektórzy chrześcijanie powracają, stawała przed bóstwem jako przed istotą, której nieustannie trzeba było wszystko wyjaśniać, prosić, przebłagiwać, stąd mnożenie ofiar i modlitw. Każda z nich miała zapewnić coś innego u danego bóstwa. O. Raniero Catalamessa – dziś już kardynał – kaznodzieja domu papieskiego, powiedział kiedyś, że różnica między poganinem a chrześcijaninem jest bardzo niewielka. Tak samo budzą się rano, tak samo pracują i tak samo odpoczywają, tak samo żyją i tak samo funkcjonują w rodzinach. Różnica polega na tym, że chrześcijanin to wszystko robi w poczuciu Bożej obecności i opieki, chcąc każdego poranka mówić Bogu: „Ufam Tobie”, a wieczorem: „Nie zawiodłeś mnie”. Stąd też konieczność wyciszenia. Hałas każe nam się skupić na tym, co zewnętrzne, co tylko z pozoru konieczne do życia. Cisza i wewnętrzny spokój pomagają nam zrozumieć, że tak naprawdę potrzebuję o wiele mniej, niż z pozoru mi się wydaje. Wejście w modlitewną ciszę i skupienie, które przybliża mnie do Boga, jednocześnie sprawia, że uświadamiam sobie, iż moje potrzeby, łaknienia, braki i deficyty jest w stanie zaspokoić jedynie Bóg. On jest miłością, a to czego najbardziej na świecie potrzebuję, to właśnie miłość.

 

Dlatego w przedstawianej dziś uczniom modlitwie, nam znanej jako modlitwa Ojcze nasz Jezus stawia akcent prawie całkowicie na wolę i działanie Boga. Prawie, bo w jednym momencie, kluczowym, stawia nas przed koniecznością spełnienia jednego warunku – przebaczenia. Bez miłości nie jestem w stanie przebaczyć komukolwiek i czegokolwiek. Drobne sprawy wywołują we mnie wściekłość i zacietrzewienie, nie mówiąc już o poważnych konfliktach czy krzywdach.

 

I tu dochodzimy do drugiej prawdy koniecznej do przybliżenia się do tajemnicy zmartwychwstania – przebaczenia. Dlaczego przebaczenie jest tak ważne przy zmartwychwstaniu? Bo przebaczenie daje wolność, a tylko ona może nam dać nowe życie. Sięgając do ewangelicznego opisu męki Jezusa, widzimy kluczową scenę, w której Zbawiciel przebacza swoim oprawcom. To jest dopiero wolność wewnętrzna – nawet odrobina nienawiści czy chęci zemsty nie pojawia się na ustach Jezusa. A przecież uczucia te mogłyby się pojawić. Nawet Mu proponowali, żeby się rozprawił ze swoimi wrogami. Godziny i noce spędzone na modlitwie, na rozmowie z Ojcem, dawały człowieczeństwu Jezusa tę wewnętrzną wolność.

 

 

Dlatego dziś do nas Jezus kieruje to zaproszenie: modlitwa w ciszy i skupieniu bez zbędnego gadulstwa oraz przebaczenie – recepta na dobre przygotowanie się na Wielkanoc, na zmartwychwstanie.

 

 

 

Kazania-homilie: Wtorek pierwszego tygodnia Wielkiego Postu, Rok B, I

o. Jarosław Krawczyk CSsR  (28 lutego 2012 rokuu, Rok B, II)

o. Andrzej Wodka CSsR  (19 lutego 2013 roku, Rok C, I)

o. Piotr Andrukiewicz CSsR  (11 marca 2014 roku, Rok A, II)

o. Jan Rzepiela senior CSsR  (24 lutego 2015 roku, Rok B, I)

o. Marian Krakowski CSsR  (16 lutego 2016 roku, Rok C, II)

o. Ryszard Hajduk CSsR  (07 marca 2017 roku, Rok A, I)

o. Marcin Zubik CSsR  (20 lutego 2018 roku, Rok B, II)

o. Łukasz Baran CSsR  (12 marca 2019 roku, Rok C, I)

o. Andrzej Makowski CSsR  (03 marca 2020 roku, Rok A, II)

o. Wacław Zyskowski CSsR  (23 lutego 2021 roku, Rok B, I )

 

 

 

 

 

Drukuj... 

Redemptorysta Prowincji Warszawskiej Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela, który obecnie pracuje jako duszpasterz
w Parafii Matki Bożej Królowej Polski (Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy) – Elbląg