Dość często da się słyszeć od różnych osób o ich tzw. „spotkaniach po latach”, ze znajomymi, kolegami, koleżankami ze szkoły, studiów. Oprócz wspomnień ze wspólnie przeżytych chwil, nieodłącznym elementem takich spotkań są krążące między uczestnikami opowieści o ich współczesnym życiu, o ich osiągnięciach lub porażkach życiowych. Gdzie pracujesz, jak tam twoja rodzina, gdzie mieszkasz, czy jesteś szczęśliwy, że nie wspomnę, ile zarabiasz, te pytania padają niejako same z siebie.

Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra i zła. Pierwsze czytanie jest przepięknym przykładem pokornej modlitwy króla Salomona. Modlitwa Salomona dotyczy trzech podstawowych etapów jego życia: przeszłości: wierność jego ojca Dawida i błogosławieństwo Boga dla swojego ludu; teraźniejszości: pokornie wyznanej przewagi Dawida nad Salomonem pod względem doświadczenia w kierowaniu sprawami Narodu Wybranego; i przyszłości: prośbie młodego króla o „serce mądre i rozsądne”.

„Kto nie bierze swego krzyża, a Idzie za Mną …” (Mt 10,38) Ludzie współcześni Chrystusowi, a szczególnie Galilejczycy, wiedzieli, co to jest krzyż – straszliwe narzędzie męki i śmierci. Wiele razy byli świadkami publicznej egzekucji. Rzymianie często skazywali Żydów, a szczególnie buntowniczych Galilejczyków na śmierć przez ukrzyżowanie. Dlatego sama wzmianka o krzyżu budziła w ich umysłach obrazy straszliwej rzeczywistości. Słowa Jezusa w takim kontekście historycznym brzmiały niezwykle radykalnie i u słuchaczy z pewnością wywoływały skurcz serca.

Jarzmo Chrystusa Trudno dziś znaleźć – zwłaszcza wśród Polaków, słynących z narzekania na wszystko – człowieka zadowolonego i szczęśliwego. Większość z nas na pytanie: jak leci?, szybko zacznie mówić o wysokich cenach i niskich zarobkach, o problemach w pracy i w rodzinie, o niesłownych politykach i nierzetelnych fachowcach, o braku sił i osamotnieniu w trudnych chwilach. I często będzie w tym wiele prawdy... Ale gdzie w takim razie szukać pocieszenia i wsparcia?

Ofiara żywa, Bogu przyjemna „A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, ale przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12,1-2).

"Wierzyć to znaczy chodzić po wodzie Chodzić za Jezusem, kiedy lepiej jest lub kiedy gorzej Wierzyć to znaczy spoglądać w niebo, kochać bliźniego I żyć wszystkim na co dzień" (Trzecia Godzina Dnia).

Człowiek wobec wyroków Bożych... Czyż nie jest to Twoim i moim doświadczeniem, że wobec różnych sytuacji w życiu naszym czy innych, wobec przeżywanych czy obserwowanych cierpień, klęsk i porażek, przedwczesnej śmierci dobrych ludzi, pytamy: czemuż to tak? Czy na tym polega Boża sprawiedliwość i miłosierdzie? Dlaczego ja, a nie on? Dlaczego niewinne dziecko, a nie pijak znęcający się nad swoimi najbliższymi, zamieniający ich życie w piekło? Dlaczego?

Wspominamy dzisiaj św. Jakuba Apostoła, brata św. Jana Ewangelisty, syna Zebedeusza, rybaka który na wezwanie Jezusa: „Pójdź za Mną” zostawił sieci, łódź, jezioro, ojca i poszedł za Chrystusem.

Słowo Boże mówi nam dzisiaj o pożywieniu, o podstawowych produktach niezbędnych do życia: wino, mleko, chleb. Na kartach ewangelii znajdujemy kilka opisów rozmnożenia pokarmu przez Jezusa, takich jak ten z dzisiejszej Ewangelii.

Uroczystość założyciela Zgromadzenia Najświętszego Odkupiciela   Podczas pewnego sierpniowego spotkania z wiernymi w Castelgandolfo Benedykt XVI powrócił do tematów, które wiążą się z ogłoszonym 19 czerwca 2009 Rokiem Kapłańskim. Odniósł się wtedy do postaci, z których wspomnieniem związany jest początek miesiąca sierpnia. Wymienił świętych: Alfonsa Marię Liguoriego, Jana Marię Vianneya, Kajetana z Thieny, Dominika, a także Papieża Pawła VI. Świętego Alfonsa Marię Liguoriego, biskupa i doktora Kościoła, którego liturgiczne wspomnienie przypada 1 sierpnia, Papież nazwał wielkim mistrzem teologii moralnej oraz wzorem cnót chrześcijańskich i pasterskich.