Jezus nie dał się wciągnąć w pułapkę. Nie dał się zwieść. Zachował trzeźwość myślenia. A jak odpowiedział tym, co wystawiali go na próbę, tu już był nokaut.

Poprzednie niedziele ukazywały nam rozmowy Jezusa z faryzeuszami. Dzisiejsza Ewangelia rozpoczyna się od stwierdzenia, że ci sami faryzeusze, którzy w ostatnich dniach zastawiali na Jezusa pułapki słowne, mają teraz świadomość, że Jezus zamknął usta ich konkurentom, saduceuszom. To angażuje ich jeszcze bardziej i szukają sposobu, by pochwycić Jezusa na błędnej interpretacji Słowa.

Zboczyliście z drogi…  jesteście lekceważeni … stronniczo udzielacie pouczeń … Stanęliśmy pośród was pełni skromności … pracowaliśmy dniem i nocą…  wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą …

Święty Kościół grzesznych ludzi... Co jakiś czas pojawiają się w opinii publicznej głosy, w którym rozbrzmiewa irytacja z powodu zachowania ludzi Kościoła. Jednych denerwuje brak jedności w Kościele, inni narzekają na brak przywództwa, a jeszcze inni dostrzegają tylko grzechy chrześcijan i brak konsekwencji w postawach zarówno duchownych, jak i wiernych świeckich. „Kościół nie jest tym, czym być powinien” – mówią. „Kościół nie zachowuje się, jak należy.”

Mgliste, szare, coraz krótsze listopadowe dni. Opadające liście z drzew. Powoli zamierająca przyroda, pogrążająca się w swój zimowy sen. Zaledwie kilka dni temu przeżywaliśmy Uroczystość Wszystkich Świętych i Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych (Dzień Zaduszny). Wielu z nas nawiedziło cmentarze. Stanęło nad mogiłami najdroższych osób.

Dnia 9 listopada 1732 r. w Scala, pragnąc naśladować przykład Jezusa Chrystusa w przepowiadaniu Dobrej Nowiny ubogim, św. Alfons Liguori założył Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela. Miał wtedy 36 lat. Jego życie stało się misją i służbą dla najbardziej opuszczonych. Dnia 25 lutego 1749 roku Zgromadzenie zostało zatwierdzone przez papieża Benedykta XIV.

Dzisiejsza niedziela jest już przedostatnią niedzielą roku liturgicznego. Nie powinno więc nas zbytnio dziwić, że Kościół proponuje nam refleksję nad czasem i jego przemijaniem, przypominając równocześnie o konieczności czuwania, aby nie być zaskoczonym na „przyjście Pana”.

„Czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy Pan domu przyjdzie” (Mk 33,35)Dzisiaj Pierwsza Niedziela Adwentu – rozpoczynamy nowy rok liturgiczny. I na samym początku roku Chrystus w Ewangelii wzywa nas do czuwania. Żeby nie przespać, nie przeoczyć czegoś bardzo ważnego. Ale czego nie przespać? Świąt Bożego Narodzenia? Wigilii?

Wielkopostne nawrócenie prowadzące do radości paschalnej oznacza więc pełniejsze zaprzyjaźnienie się ze Słowem Bożym. Dzisiejszy fragment Ewangelii podaje nam konkretne środki wchodzenia w pełnię Chrystusowego życia, w chwałę zmartwychwstania: modlitwa, jałmużna i post.