Jarzmo Chrystusa Trudno dziś znaleźć – zwłaszcza wśród Polaków, słynących z narzekania na wszystko – człowieka zadowolonego i szczęśliwego. Większość z nas na pytanie: jak leci?, szybko zacznie mówić o wysokich cenach i niskich zarobkach, o problemach w pracy i w rodzinie, o niesłownych politykach i nierzetelnych fachowcach, o braku sił i osamotnieniu w trudnych chwilach. I często będzie w tym wiele prawdy... Ale gdzie w takim razie szukać pocieszenia i wsparcia?

Dość często da się słyszeć od różnych osób o ich tzw. „spotkaniach po latach”, ze znajomymi, kolegami, koleżankami ze szkoły, studiów. Oprócz wspomnień ze wspólnie przeżytych chwil, nieodłącznym elementem takich spotkań są krążące między uczestnikami opowieści o ich współczesnym życiu, o ich osiągnięciach lub porażkach życiowych. Gdzie pracujesz, jak tam twoja rodzina, gdzie mieszkasz, czy jesteś szczęśliwy, że nie wspomnę, ile zarabiasz, te pytania padają niejako same z siebie.

Człowiek wobec wyroków Bożych... Czyż nie jest to Twoim i moim doświadczeniem, że wobec różnych sytuacji w życiu naszym czy innych, wobec przeżywanych czy obserwowanych cierpień, klęsk i porażek, przedwczesnej śmierci dobrych ludzi, pytamy: czemuż to tak? Czy na tym polega Boża sprawiedliwość i miłosierdzie? Dlaczego ja, a nie on? Dlaczego niewinne dziecko, a nie pijak znęcający się nad swoimi najbliższymi, zamieniający ich życie w piekło? Dlaczego?

Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra i zła. Pierwsze czytanie jest przepięknym przykładem pokornej modlitwy króla Salomona. Modlitwa Salomona dotyczy trzech podstawowych etapów jego życia: przeszłości: wierność jego ojca Dawida i błogosławieństwo Boga dla swojego ludu; teraźniejszości: pokornie wyznanej przewagi Dawida nad Salomonem pod względem doświadczenia w kierowaniu sprawami Narodu Wybranego; i przyszłości: prośbie młodego króla o „serce mądre i rozsądne”.

Słowo Boże mówi nam dzisiaj o pożywieniu, o podstawowych produktach niezbędnych do życia: wino, mleko, chleb. Na kartach ewangelii znajdujemy kilka opisów rozmnożenia pokarmu przez Jezusa, takich jak ten z dzisiejszej Ewangelii.

"Wierzyć to znaczy chodzić po wodzie Chodzić za Jezusem, kiedy lepiej jest lub kiedy gorzej Wierzyć to znaczy spoglądać w niebo, kochać bliźniego I żyć wszystkim na co dzień" (Trzecia Godzina Dnia).

Często narzekamy na nasze wypełnione rozlicznymi obowiązkami życie. Jest to jeden z tzw. tematów dyżurnych, podobnie jak pogoda, stan naszego zdrowia, czy polityka. Rano wstajemy, potem biegniemy do naszej pracy lub nauki, wracamy do domu zmęczeni. W międzyczasie trzeba jeszcze zrobić zakupy, posprzątać, zając się tysiącem innych spraw, które nie mogą czekać i trzeba je wykonać… Rozmawiamy o nich ze znajomymi, skarżymy się, bo zabierają nam wolny czas, czujemy się ich niewolnikami.

Czasami słyszymy takie zdanie, że Bóg ma dla nas jakiś plan. Bywa, że taka informacja może wywołać w nas niepokój, bo co się stanie, jeśli nasze życie potoczy się niezgodnie z tym Bożym planem? Jeśli nasze życiowe wybory nie wpiszą się w ten Boży plan.

Ofiara żywa, Bogu przyjemna „A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, ale przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe” (Rz 12,1-2).

Jak reagujemy na to, że ktoś nas skrzywdził? Jeżeli to jest poważna sprawa nie ukrywamy swego oburzenia. Rozpowiadamy swoim znajomym i przyjaciołom jaka nas spotkała krzywda. Zostaliśmy potraktowani niesprawiedliwie i inni powinni się dowiedzieć o niesprawiedliwym człowieku. Niech się go wystrzegają, bo może ich spotkać coś podobnego.