Czwartek pierwszego tygodnia Adwentu

Czwartek, 4 grudnia 2024 roku, I tydzień Adwentu, Rok A, II

Wspomnienie św. Jana Damasceńskiego, prezbitera i doktora Kościoła
św. Jan Damasceński
Wspomnienie św. Barbary, dziewicy i męczennicy
Wspomnienie św. Barbary – dziewicy i męczennicy

CZYTANIA

Dziś w słowie Bożym nasz Nauczyciel i Mistrz daje nam ważną wskazówkę: aby osiągnąć królestwo niebieskie, nie wystarczą słowa – nawet najpiękniejsze. Potrzebne są odpowiednie czyny zgodne z Bożą wolą. Ucznia Jezusa poznaje się nie po słowach, lecz po czynach. Nie wystarczą słowne deklaracje, konieczne jest także wcielanie Ewangelii w codzienne życie. Obłudnikami są ci, którzy czczą Boga ustami, a ich serca są zajęte grzechem. Trzeba jednak pamiętać, że nawet najwspanialsze czyny – same z siebie – nie zapewnią człowiekowi zbawienia, jeśli nie otworzy się on pokornie na Bożą łaskę i nie podda swojej woli woli Boga. Warto więc dziś zapytać, jaka jest wola Boża wobec nas i w jaki sposób

Bóg ją nam objawia. Bóg ukazuje nam swoją wolę przede wszystkim przez swoje objawione słowo – najpełniej przyniesione nam w Jezusie Chrystusie, które Kościół podaje i wyjaśnia. Objawia ją także przez potrzeby naszych bliźnich, przez obowiązki wynikające ze stanu życia oraz przez polecenia przełożonych – o ile pozostają one w zgodzie z Ewangelią i Bożym prawem.

Jezus porównuje tych, którzy słuchają i wypełniają Jego słowo, do ludzi roztropnych: „Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale” (Mt 7,24). W tych słowach Jezus daje swoim uczniom konkretny program na Adwent, a nawet na całe życie: postawić w centrum swojej codzienności wolę Bożą i budować na mocnym fundamencie. Dom z przypowieści nie jest zwykłą budowlą – to obraz naszego życia duchowego (por. 1 Kor 3,10-11). Skała oznacza wierność słowu Chrystusa (por. Ps 18,3), a ściany tego domu wznosimy codziennymi, wiernymi wyborami. Jeśli fundament jest mocny, nawet gdy przyjdą wichry pokus, deszcz trudności czy powodzie lęków, dom się nie zawali, bo jest zakorzeniony w Bogu (por. Mt 7,25).

Można to zobaczyć w prostym, życiowym przykładzie: ktoś regularnie modli się, chodzi do kościoła i pragnie dobra, ale przychodzi moment choroby, kryzysu w rodzinie czy utraty pracy. Jeżeli jego życie wewnętrzne było tylko „zbiorem pięknych deklaracji”, dom szybko się chwieje. Jeśli jednak wcześniej budował na skale – na wiernej modlitwie, przebaczeniu, zaufaniu Bogu w małych codziennych decyzjach – wtedy nawet największa burza nie niszczy jego pokoju.

Warto zapytać, jakie przeżycia wywołują we mnie te słowa Jezusa. Wielu z nas chętnie słucha słowa Bożego, ale z powodu życiowych trosk, słabości lub lęku przed porażką może tracić nadzieję, że uda się je wprowadzić w czyn. Taki lęk potrafi czasem zniweczyć nawet najlepsze chęci i najpiękniejsze pragnienia.

Dobrą wskazówkę w tej materii dał nam papież Benedykt XVI podczas swojej pielgrzymki do naszego kraju:

„Rozważając słowa Chrystusa o skale jako odpowiednim fundamencie dla domu, nie możemy nie dostrzec, że ostatnie słowo to słowo nadziei. Jezus mówi, że choć rozszalały się żywioły, «dom nie runął, bo na skale był utwierdzony» (Mt 7,25). Jest w tym Jego słowie jakaś niesamowita ufność w moc fundamentu, wiara, która nie lęka się próby, gdyż jest potwierdzona przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa (por. 1 Kor 15,3-4).
[…] Bądźcie świadkami nadziei – tej nadziei, która nie boi się budować domu swojego życia, bo dobrze wie, że może liczyć na fundament, który nie zawiedzie nigdy: Jezusa Chrystusa, naszego Pana”.

Prawdziwe szukanie i pełnienie woli Bożej dokonuje się w konkretnych czynach i postawach życiowych kształtowanych w oparciu o nią. Liczą się nie słowa, lecz czyny. Jezus nalega, by myśli i słowa weryfikować na podstawie codziennych czynów, prosząc Ducha Świętego o światło. Decyzji słuchania nauki Jezusa powinna towarzyszyć wola wypełniania jej treści. Wykonując kolejny krok w szkole Jezusa, warto dziś przyjrzeć się temu, jak wygląda mój duchowy dom: czy jego fundament jest rzeczywiście zbudowany na Chrystusie, czy może na piasku moich własnych wyobrażeń, lęków lub pozornych zabezpieczeń?

Kazania-homilie: Czwartek pierwszego tygodnia Adwentu

o. Mariusz Więckiewicz CSsR (01 grudnia 2011 roku, Rok B, II)

o. Andrei Vrubleuski CSsR (06 grudnia 2012 roku, Rok C, I)

o. Marian Krakowski CSsR (05 grudnia 2013 roku, Rok A, II)

o. Stanisław Mróz CSsR (04 grudnia 2014 roku, Rok B, I)

br. diakon Antoni Popek CSsR (03 grudnia 2015 roku, Rok C, II)

o. Edmund Kowalski CSsR (01 grudnia 2016 roku, Rok A, I)

o. Andrzej Makowski CSsR (07 grudnia 2017 roku, Rok B, II)

o. Wacław Zyskowski CSsR (06 grudnia 2018 roku, Rok C, I)

o. Arkadiusz Buszka CSsR (05 grudnia 2019 roku, Rok A, II)

o. Andrzej Kukła CSsR (03 grudnia 2020 roku, Rok B, I)

o. Rafał Nowak CSsR (02 grudnia 2021 roku, Rok C, II)