Dzisiaj chcemy wyrazić swoją wielką wdzięczność za wszystkie świątynie, jakie zostały przez jego wiernych i dla jego wiernych wystawione. Bo każdy kościół to dom Boży w pełnym tego słowa znaczeniu. I dlatego tak wielkim zaskoczeniem było dla Jezusa to, kiedy w świątyni wypełnionej ludźmi, miejscu tak świętym i przeznaczonym tylko do modlitwy, zastał zwyczajne i przepełnione zgiełkiem targowisko. Stąd nie dziwią przepełnione gniewem słowa: Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska (J 2, 16).

Słowo „Chrystus” nie jest niczym innym, jak greckim tłumaczeniem słowa „Mesjasz”: pomazaniec, król. Jezus z Nazaretu, ukrzyżowany „Syn cieśli”, jest tak bardzo królem, że tytułem królewskim stało się Jego imię. Nazywając samych siebie chrześcijanami, określamy się sami jako ludzie Króla, jako ludzie, którzy uznają w Nim Króla (Kardynał Joseph Ratzinger).

Jezus jest tym, który powołuje: On określa miejsce, czas oraz okoliczności tego wezwania. Faktem jest, że zarówno Piotr, jak i Andrzej, zostają powołani w trakcie wykonywania swych codziennych prac. Jezus wkracza w ich życie, w ich codzienność i tam rozlega się Jego głos: Pójdź za mną! To element bardzo ważny dla każdego z nas. Pamiętajmy, że Bóg upodobał sobie tę tak zwaną „codzienność”. Miejscem spotkania z Panem jest moje „dzisiaj”.

Czego nas uczy Niepokalana? Każdemu z nas, wszystkim swoim umiłowanym dzieciom, Niepokalana przypomina, że Bóg, najlepszy i miłosierny Ojciec, kocha nas swoją odwieczną miłością, pragnie jedynie naszego dobra i wspomaga nas nieustannie, realizując swój zamysł łaski i miłosierdzia, którego zwieńczeniem była odkupieńcza ofiara Jezusa Chrystusa.