Opowiadanie o cudownym uzdrowieniu z trądu Syryjczyka Naamana przez siedmiokrotne obmycie w wodach Jordanu prowadzi nas do poznania niezwykłej mocy oczyszczającej wody chrzcielnej. Oczyszczanie z brudu, który osiada na powierzchni ludzkiego ciała przez kontakt z materialnym światem, jest naturalną właściwością wody. Tu jednak mamy do czynienia z nieczystością o zupełnie innym charakterze. Trąd w Biblii jest zawsze określany jako nieczystość, a uzdrowienie z niego nazywane jest oczyszczeniem. Woda Chrztu Świętego jest środkiem na nieczystość sięgającą głębiej niż trąd. Ta nieczystość wypływa nie z chorych tkanek organizmu, ale z choroby duszy. Pismo Święte nazywa ją grzechem.

Na Wcielenie Słowa i Misterium Paschalne warto patrzeć łącznie, odkrywając głęboki związek między nimi. Męka i śmierć Jezusa Chrystusa to konsekwencja faktu, że Słowo stało się ciałem. Także nasze życie w świetle wiary powinniśmy postrzegać całościowo, nie wybierając tylko tego, co sentymentalne i miłe: „Boże, z Twojej woli w łonie Maryi Dziewicy odwieczne Słowo przyjęło ludzkie ciało. Spraw, abyśmy, wyznając, że nasz Odkupiciel jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem, zasłużyli na udział w Jego Boskiej naturze” (Kolekta).

Miarą wielkości człowieka w królestwie niebieskim jest więc wypełnianie nauczania Jezusa. Nasza wielkość wypływa z Niego, a nie z nas samych. Liczy się tutaj także kolejność: „wypełnia i uczy wypełniać” (por. Mt 5,19). Ewangelia bowiem jest przede wszystkim po to, by stosować ją we własnym życiu, ponieważ „Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego” (por. J 6,63c.68c) (Aklamacja przed Ewangelią).

Czy zastanawiasz się nad istnieniem szatana? To pytanie nabiera szczególnego znaczenia zwłaszcza w Wielkim Poście. Szatan w pewnym sensie otwiera ten okres liturgiczny, kusząc Jezusa na pustyni (Ewangelie z pierwszej niedzieli Wielkiego Postu; por. Łk 4, 1-13), i to on kończy go w sercu Judasza w czasie Ostatniej Wieczerzy, spożywanej przez Jezusa z apostołami w wigilię Jego męki. Jeśli przyjrzymy się uważnie, zobaczymy, że szatan również otwiera i zamyka całe Pismo Święte. Biblia rozpoczyna się bowiem od opowiadania o tym, jak szatan podżega człowieka do pierwszego buntu przeciw Bogu (por. Rdz 3), a kończy opisem jego zuchwałej próby sprzeciwienia się Bożym planom poprzez budowę na ziemi „miasta Antychrysta” (Ap 16, 19).

Człowiek nieustannie szuka miłości i pragnie jej. Niekiedy wydaje się ona tylko pustym słowem, obietnicą, której nie można zrealizować. Trzeba jednak spróbować i zaryzykować: odrzucić egoizm, otworzyć się na Boga i drugiego człowieka. Ważne jest, aby zastanowić się, jak praktycznie realizować to przykazanie w codziennym życiu. Miłość do bliźniego nie oznacza jedynie wielkich heroicznych czynów, ale także małe gesty codziennej dobroci – poświęcony czas, uważność na drugiego człowieka, gotowość do przebaczenia. Współczesne przykłady pokazują, że żywa wiara wyraża się w trosce o ubogich, chorych i samotnych. Warto przyjrzeć się, jak święci, jak np. Matka Teresa z Kalkuty, Jan Paweł II czy Maksymilian Kolbe, realizowali miłość bliźniego w swoich czasach. Ich postawa może być inspiracją do podejmowania konkretnych działań w naszym otoczeniu.

Po raz czwarty w czasie Wielkiego Postu powraca temat modlitwy. Tym razem jest on złączony z tematem pokory, obecnym w końcowej części dzisiejszej Ewangelii, oraz z kwestią usprawiedliwienia. Modlitwa, pokora i usprawiedliwienie chodzą ze sobą w parze: tylko ten, kto jest pokorny, zwraca się do Boga w taki sposób, że uzyskuje usprawiedliwienie.

Liturgia dzisiejsza stawia nas wobec przypowieści dobrze nam znanej. Ileż razy wzruszaliśmy się jej treścią, może zachęceni klękaliśmy, mimo obaw, u kratek konfesjonału. Iluż ludziom pozwoliła ona powstać do nowego życia i radości.

Czytając dziś po raz kolejny w życiu opowieść Jezusa o Synu Marnotrawnym, spróbuj odnaleźć dla siebie wskazówki na ten czas. Bardzo konkretnie zastanów się, co Pan Bóg chce ci powiedzieć dzisiaj. Przyjmij od Boga dar przebaczenia. Przyjmij Jego dar pojednania z braćmi. Zanurz się w ogrom Bożego miłosierdzia, które uczyni Twoje życie jeszcze bardziej wolnym i pięknym! Nie pozwól, by ten czas minął bezowocnie. Nie odkładaj nawrócenia na później. Teraz jest moment, by wrócić do Ojca i przyjąć Jego miłość. Otwórz swoje serce i pozwól Mu działać! Niech ta czwarta niedziela Wielkiego Postu stanie się dla Ciebie początkiem nowego życia – życia pełnego światła, pokoju i prawdziwej radości.

Życie wiary karmi się słuchaniem Bożego Słowa oraz Eucharystią. Ważne jest również dostrzeganie Bożego działania w historii życia każdego z nas. To pomaga nam trwać w wierności Bogu pośród różnych zawirowań codzienności. Przypomina nam o tym refren dzisiejszego psalmu: „Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś” (Ps 30 [29], 2a).

Działanie Chrystusa zawsze jest „pełne” – obfite i niespodziewane – daje więcej, niż moglibyśmy oczekiwać. Dzisiejsza scena uzdrowienia zachęca nas, abyśmy w Zbawicielu szukali pomocy. On wyprowadza człowieka nawet z sytuacji, która wydaje się beznadziejna. Do każdego z nas zwraca się z pytaniem: „Czy chcesz wyzdrowieć?” (por. J 5, 6).